Nowe centrum charytatywne

xrt

publikacja 08.01.2013 08:40

7 stycznia bp Ignacy Dec wobec kilkudziesięciu zaproszonych gości, pracowników Caritas i wykonawców prac remontowych poświęcił Centrum Charytatywne.

Nowe centrum charytatywne 7 stycznia bp Ignacy Dec oraz bp Adam Bałabuch pobłogosławili najnowsze dzieło diecezjalnej Caritas ks. roman tomaszczuk/gn

Po kilkunastomiesięcznym remoncie oddano do użytku Centrum Charytatywne Diecezji Świdnickiej. Podczas uroczystego poświęcenia obiektu bp Ignacy Dec przypomniał wszystkim zebranym, że jest to kolejna inwestycja diecezji, która wnosi cenny wkład w życie miasta, a w ten sposób ocala też zabytkowe obiekty wpisane bardzo mocno w historię Świdnicy.

Zanim jednak nastąpiło poświęcenie, przed zebranymi w odnowionym gmachu wystąpiły dzieci z Niepublicznej Katolickiej Szkoły Podstawowej Caritas Diecezji Świdnickiej w Wirach i na swój sposób opowiedziały o Bożym Narodzeniu.

Wśród widzów muzycznego popisu byli m.in. bp Adam Bałabuch wraz z kurialistami, przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego we Wrocławiu który prowadzi projekty Dofinansowania ze Środków Unii Europejskiej w tym projekt Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013 z którego to pozyskano fundusze na remont dawnej Komandorii Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, prezydenta Świdnicy Wojciecha Murdzka oraz urzędników nadzorujących prace remontowe, architektów, mecenasów, budowlańców, którzy bezpośrednio realizowali ideę utworzenia w Świdnicy Centrum Charytatywnego. 

Przed poświęceniem bp Ignacy przypomniał także czym jest chrześcijańska "caritas".

Na zakończenie przypomniano także ważniejsze daty z bogatej historii obiektu:

1267 – Początki kościoła św. Michała /obecnie św. Krzyża/. Dzięki fundacji kasztelana Henryka powstał szpital św. Michała. Wtedy także po raz pierwszy wspomina się w dokumentach Świdnicę jako miasto. Szpital był utrzymywany z dochodów płynących z jatek miejskich i piekarni.

1283 – Henryk IV Probus sprowadził z Wrocławia do Świdnicy Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, który swą siedzibę znalazł przy szpitalu św. Michała.

1340 – Książę Bolko II założył odrębnym dekretem Komandorię krzyżowców z czerwoną gwiazdą, przekazując tym samym szpital zakonowi. Odtąd „szpitalnicy zajmowali się głównie chorymi i ubogimi”.

1633 – Potężny pożar strawił całą południowo-zachodnią część miasta wraz z przedmieściami. Ogień zniszczył w sumie 344 budynki, w tym folwark dominikanów, kościoły św. Mikołaja i św. Michała wraz komandorią Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, szpital dziecięcy, łaźnie i rzeźnię miejską. Ze skutkami oblężenia, które nastąpiło latem, miasto utraciło około 800 budynków.

1684 – Krzyżowcy z Czerwoną Gwiazdą odbudowali Kościół po 50 latach i Komandorię. Zaczęto w Kościele odprawiać Msze św.

1717–1720 – Kolejna przebudowa Kościoła i  Komandorii. Z tego okresu pochodzą obrazy w kościele na sklepieniu.

1794 – Zakończenie przez Krzyżowców kolejnej renowacji Komandorii.

1810 – Sekularyzacja zakonów i dóbr kościelnych rozkazem gabinetowym króla Prus. W Świdnicy pozostały jedynie urszulanki, gdyż zakon ten prowadził szkołę. Sekularyzacja Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą nastąpiła w 1811 r.  Zakon w tym roku przestał istnieć na Śląsku, jednak pozostały wspomnienia czynów miłosierdzia i owocna działalność charytatywna prowadzona przez 528 lat.

Z cienia historii można wydobyć następujących komturów komandorii  pw. Św. Michała: 1332 i 1348 Nikolaus Hanemann; 1380 Hermann Friedel, 1427 Johann Kottler, 1440 Jakob Teichmann; 1453 Mattias Camentz, w 1468 Andreas Smalko, w 1471 r. Matthias Stadknecht, w 14 Mandel, 78 ponownie Mattias Camentz, w 1480 Michel Urban, w 1481 I 1481  Michel Ferber, w 1536 Jeronimus Skultetus, w 1543 Bartolomous Polan, 1573 1587 Johanes Heinzel, w 1654 Georg Steiner, w 1722 Konstantin Kleim; ostatnim był w 1810 Georg  Breuer.

1811 – Budynek kościoła poklasztornego Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą kupił prawnik Johann Joseph Dittrich. W 1818 r. kościół przebudowano i podzielono na dwie kondygnacje. Dolna służyła celom handlowym (sklep, mieszkanie, dwie stajnie dla koni). W górnej odbywały się posiedzenia rady miejskiej, a następnie znajdowała się kaplica Kościoła Niemiecko-Katolickiego. Od 1861 r. była tu siedziba loży wolnomularskiej Herkules. W 1865 r. cały kompleks związany z krzyżowcami kupił ksiądz Hugo Simon, proboszcz kościoła parafialnego pw. św. Stanisława i św. Wacława.

1845 – Do Świdnicy przybył Johann Ronge, ekskomunikowany wikariusz z Grodkowa. Był on założycielem Kościoła Niemiecko-Katolickiego. W mieście powstała parafia, która w 1847 r. liczyła ok. 800 wyznawców, jednak w 1853 r. ich liczba zmalała do 157 osób. Początkowo nabożeństwa były odprawiane w kościele garnizonowym. Później parafia ta posiadała kaplicę w górnej części, podzielonego wówczas na dwie kondygnacje, obecnego kościoła pw. Św. Krzyża.

W 1859 r. większość niemieckich katolików narodowych połączyła się z sektą Przyjaciół Światła, tworząc wolne wspólnoty religijne.

1865 – Ksiądz proboszcz Hugo Simon z parafii pw. św. Stanisława i św. Wacława zakupił kościół i inne budynki po Krzyżowcach z Czerwoną Gwiazdą przy ul. Westerplatte.

1867 – Początek likwidacji twierdzy Świdnica.  Do Świdnicy powracają jezuici. Ksiądz Hugo Simon przekazał im kościół pw. Św. Krzyża przy ul. Westerplatte oraz dawny budynek komandorii Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą. W 1873 r. władze pruskie ponownie usunęły jezuitów ze Świdnicy. Z tego okresu pochodzą najprawdopodobniej pojezuickie obrazy w Kościele.

1868 – Poświęcenie po remoncie kościoła pw. Św. Krzyża (dawny kościół pw. św. Michała Archanioła).

1874 – Przy ul. Westerplatte, w dawnym budynku komandorii Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, utworzono sierociniec. Był on prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi.

1967–1980 – Prace remontowe wykonane przez ks. prałata Dionizego Barana. Budynek spełniał funkcje domu katechetycznego, mieszkań dla katechetów, biblioteki parafialnej, spotkań organizacji przykościelnych do 1990 r.

2006 – Obecnie budynek jest własnością Caritas Diecezji Świdnickiej, gdzie ma swoje biura, piekarnię i jadłodajnie dla ubogich. Caritas przygotowujemy tu  ok. 1300 posiłków dziennie.