Do kultu Matki Bożej Fatimskiej używa się dwóch rodzajów figur. Obie mają ten sam rodowód: objawienia. – Maryja bowiem ukazał się dzieciom w dwóch postaciach – mówi ks. Krzysztof Czapla, pallotyn z zakopiańskich Krzeptówek, który wkrótce spotka się na tzw. rejonówkach ze wszystkimi księżmi w diecezji, by przypomnieć im istotę kultu MB Fatimskiej. – Raz ze złożonymi rękoma z których spływał różaniec a innym razem z rękoma otwartymi w geście ukazania Niepokalanego Serca (objawienia w 13 lipca i 13 sierpnia 1917 r.) – mówi.

Historycznie  pierwszą figurą, którą wyrzeźbiono i postawiono w miejscu objawień (stoi po dziś dzień) jest figura przedstawiająca Maryję z rękami złożonymi. Wykonał ją Portugalczyk, Teixeir Lopes pod dyktando widzących. Drugi wizerunek znajduje się w klasztorze w Coimbrze, gdzie mieszkała s. Łucja i dlatego osobiście nadzorowała jego wykonanie. Ona też wyjaśnia, że medalion, który Maryja miała na szyi w chwili objawień a który widnieje na obu rzeźbach, symbolizuje kulę ziemską

Figura, która od 18 października będzie peregrynowała po wszystkich parafiach diecezji jest obecnie w Sanktuarium Relikwii Krzyża Świętego w Wałbrzychu (kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego na Podzamczu). Podczas diecezjalnej pielgrzymki do Fatimy, rzeźbę poświęci bp Ignacy Dec. W jej sprowadzeniu pośredniczyli pallotyni opiekujący się „polską Fatimą”. – Jest to rzeźba wykonana w Fatimie z drewna cedrowego – mówi ks. Czapla. 

Figura MB Fatimskiej jest znakiem wydarzeń, które rozegrały się od maja do października 1917 r. w Fatimie, gdzie Maryja pięciokrotnie ukazała się dzieciom na dębie skalnym przekazując im orędzie, wskazania i tajemnice.