Na odległość oddechu

Gdy na świecie dzieją się rzeczy, które powodują coraz większe rozłamy, w małej miejscowości w Górach Suchych szukają źródła jedności.

O. Jeremiasz wprowadza uczestników w praktykę modlitwy Jezusowej.
Kamil Gąszowski /Foto Gość

Sokołowsko było pierwszym uzdrowiskiem na świecie, w którym leczono gruźlicę, lecz to niejedyny fakt z historii tej miejscowości, na który warto zwrócić uwagę. Tutaj ekumenizm dział się, zanim to słowo na dobre zagościło w naszym słowniku. Ta niepisana tradycja jest wciąż podtrzymywana.

W imię Chrystusa

Grupa kilku osób, w większości katolików, która uczestniczyła w dniach skupienia, w ciszy dotarła do cmentarza rodziny Römpler położonego na zboczach Włostowej. To nazwisko jest dobrze znane w Sokołowsku. Doktor Theodor Römpler był pod koniec XIX wieku współtwórcą uzdrowiska. Z jego inicjatywy utworzono park zdrojowy, a dzięki staraniom berlińskiego prawosławnego Bractwa św. Włodzimierza wybudowano w nim cerkiew dla kuracjuszy z Rosji. Od paru lat mieszka tutaj o. Jeremiasz Pająk, prawosławny mnich i pustelnik. To on jest pomysłodawcą dni skupienia opartych na praktyce modlitwy Jezusowej. – Żyłem w klasztorach na Podlasiu, potem w Gruzji. Po powrocie do kraju trafiłem do Sokołowska. Z czasem zauważyłem, że przychodzą tutaj ludzie, w których duszach jest pewna otwartość na Wschód. Zainicjowałem te spotkania, aby móc dotknąć naszego wspólnego dziedzictwa. Są ludzie pragnący się otworzyć na modlitwę Jezusową, którą kultywowali głównie ojcowie Kościoła prawosławnego – mówi o. Jeremiasz.

Modlitwa Jezusowa jest uniwersalnym skarbem chrześcijaństwa, który prowadzi do nawrócenia i pokuty, będącej ciągłą przemianą. Wymawiając imię Jezusa, wyznaje się jednocześnie wiarę, że Chrystus jest Bogiem zbawiającym, ponieważ w imieniu Bożym przebywa sam Bóg. W modlitwie Jezusowej prosimy o zmiłowanie, które oznacza także obdarzenie łaską. Była ona niegdyś praktykowana przez mnichów, a obecnie coraz większe zainteresowanie nią pojawia się wśród świeckich. – W modlitwie najważniejsza jest przemiana wewnętrzna, ukorzenie się, aby móc dotrzeć do prawdy o sobie. Jeśli te proste słowa wpłyną na przygotowaną duszę, to człowiek zostaje wewnętrznie przemieniony – dodaje.

Źródło jedności

Uczestnicy spotkania pomodlili się nad grobami rodziny Römpler, a po drodze odśpiewali także „Bogurodzicę”. Potem wzorem mnichów przez ponad godzinę maszerowali leśnymi ścieżkami, modląc się w ciszy. – Przerażające jest to, że człowiek dziś jest zamęczony elektroniką. Modlitwa Jezusowa daje nam sposobność wyrwania się w przestrzeń natury, co jest bardzo potrzebne – tłumaczy pustelnik.

Uczestnicząca w dniach skupienia siostra zakonna przyznaje, że gdy pierwszy raz przyjaciel przywiózł ją do Sokołowska, poczuła się w cerkwi jak w domu. – Kiedy weszłam do środka, ogarnęła mnie miłość Ojca – przyznaje, potwierdzając, że nie trzeba rezygnować z katolickiej tożsamości, by czerpać z bogactwa tradycji prawosławnej. Przytaczając nauczanie św. Jana Pawła II o ekumenizmie, sama żyje przekonaniem, że Kościół Chrystusowy jest jeden. Praktykując modlitwę Jezusową, potrafi żyć Ewangelią na co dzień. – Poszukuję Jezusa w drugim człowieku. Dotykam Go w ludziach, których spotykam. W ten sposób realizuje się ta modlitwa – dodaje.

Ojciec Jeremiasz przyznaje, że choć między wyznaniami brakuje pełnej jedności, to jednak jest wiele przestrzeni, które nas łączą. – Chodzi o to, żeby zbliżyć się na odległość oddechu i zobaczyć, co jest elementem jedności Kościoła. Z pewnością jest nim wspólna modlitwa. Bóg jest prosty i chce tych prostych spotkań. Nie ma między chrześcijanami pełnej jedności, ale o możemy o nią walczyć – tłumaczy, wierząc mocno w to, że podjęta przez niego inicjatywa jest mostem łączącym katolicyzm z prawosławiem. – Przyjdź, zobacz, pobądź. Warto podjąć ten trud wspólnego bycia – mówi, zachęcając do udziału w kolejnych dniach skupienia.