Przesada jest niezdrowa. Wie to każdy, kto choć raz za dużo zjadł albo – co o wiele gorsze – za dużo wypił, i to nie wody.
Kto jest prawdopodobnie najbardziej znienawidzonym człowiekiem świata? Benedykt XVI. Tak napisał zaraz po konklawe Peter Seewald, niemiecki dziennikarz, autor książkowych wywiadów z kard. Ratzingerem.
Podobno kiedy w Hiszpanii korrida jest nieciekawa - pisze w tekście o zmartwychwstaniu ks. T. Jaklewicz (str. 16-17) - dziennikarze komentują to złośliwie: "ludzie zachowywali się jak w kościele", czyli ziewali i byli znudzeni.
W liturgii Niedzieli Palmowej przeżywamy dziwne połączenie radości i smutku. Najpierw wspominamy uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy, wśród wiwatów, okrzyków i gestów radości, a zaraz potem, w czasie Mszy św., czytany jest opis męki Jezusa. W jednej chwili znika radość.
Mam pewien problem z nowoczesną architekturą. Nie żebym nie lubił nowoczesnych budowli. Przeciwnie, niektóre konstrukcje ze szkła, aluminium i surowego betonu wręcz mnie zachwycają.
Można by powiedzieć, że biskupi wybierający nowego przewodniczącego episkopatu wielu dziennikarzom zrobili na złość. Nie zdecydowali się na żadnego z typowanych kandydatów, ale na dotychczasowego przewodniczącego, abp. Józefa Michalika.
Śmierć Zbigniewa Religi wywołała wielkie poruszenie. I słusznie. Profesor był wybitnym lekarzem, ale też cieszącym się sporym szacunkiem politykiem. Był też - jak sam kilkakrotnie mówił w wywiadach - ateistą.
Arnold Schwarzenegger, obecny gubernator Kalifornii, a w przeszłości słynny filmowy Terminator, uchodzi za jednego z największych obrońców naturalnego środowiska.
Bardzo się cieszę, że do tego numeru „Gościa” została dołączona płyta z pieśniami wielkopostnymi Antoniny Krzysztoń. Dla mnie nie ma piękniejszego nagrania tych „pieśni na śmierć i życie”.
Być może zauważyli Państwo, że gdzieś zniknął grzech. Nie w tym sensie, że ludzie przestali grzeszyć. Jak grzeszyli, tak grzeszą, ale z obiegu publicznego znikło słowo „grzech”. Dzisiaj można przekroczyć prawo, popełnić niezręczność, popaść w chorobę duchową, wywołać skandal – ale nie zgrzeszyć.
