4 maja bp Ignacy Dec poświęcił odnowione wnętrze świątyni, a wierni cieszyli się kolejnym cudem, tym razem klimatycznym.
Po roku od tragicznego wydarzenia, jakim był pożar ołtarza posoborowego kościoła pw. św. Marcina w Gogołowie (7 maja 2012), należącego do parafii pw. św. Michała Archanioła w Wirach, 4 maja, we wspomnienie św. Floriana, bp Ignacy Dec poświęcił odnowione wnętrze.
Remont kościoła okazał się ogromnym wyzwaniem zarówno dla ekipy konserwatorsko-budowlanej, jak i dla samych parafian. Niemniej powszechna mobilizacja ludzi dobrej woli dodała sił i środków koniecznych do przeprowadzenia kompleksowych prac restauratorskich.
Biskup podczas uroczystej Mszy św. nie krył ogromnej wdzięczności wobec wiernych i proboszcza ks. Adama Woźniaka za godną podziwu sprawność przy realizacji remontu. Wierni jednak wiedzą, że bez pomocy Bożej nie daliby rady udźwignąć ciężaru prac. Zresztą już sam rozmiar strat wskazuje na Bożą interwencję, bowiem pożarowi uległ tylko ołtarz posoborowy, choć żar był tak ogromny, że poważnemu uszkodzeniu uległo wiele innych elementów wystroju kościoła. Nie ma wątpliwości, że gdyby zajęły się inne drewniane elementy wyposażenia (m.in. ambonka, ołtarz czy boazeria), kościół obróciłby się w stertę zgliszcz.
Teraz pozostaje jeszcze spłata długu, jaki powstał w wyniku remontu. Mieszkańców Gogołowa nie przeraża jednak zaległość finansowa, szukają sposobów, by ją pomniejszyć. Temu miał służyć m.in. festyn, jaki z racji poświęcenia kościoła zorganizowano. – I tym razem wydarzył się mały cud, w odróżnieniu od cudu wielkiego w historii z pożarem – komentują parafianie. – Jeszcze wczoraj pogoda nie dawała nadziei na przeprowadzenie zabawy, a dzisiaj, proszę bardzo, mamy i słońce, i kilkanaście stopni ciepła – cieszyli się.
Kościół filialny pw. św. Marcina został wzniesiony około 1219 roku w stylu romańskim. Gogołów należał wówczas do kanoników regularnych z Wrocławia. Na początku XVI wieku świątynię przebudowano, nadając jej cechy charakterystyczne dla stylu gotyckiego. Świątynia jest budowlą orientowaną, jednonawową, z wieżą wzniesioną z kamienia łamanego, na wzgórzu górującym nad okolicą.