Utworzenie diecezji świdnickiej było jedną z ostatnich decyzji św. Jana Pawła II.  Bullą "Totus Tuus Poloniae Populus" dał życie trzeciemu Kościołowi partykularnemu w metropolii wrocławskiej. Jej patronem został ogłoszony św. Stanisław, Biskup i Męczennik, a pierwszym biskupem - ks. prof. dr hab. Ignacy Dec, ówczesny rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego.

- O decyzji wiedziałem wcześniej. Jako rektor PWT należałem do Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. I pod koniec stycznia 2004 r. mieliśmy spotkanie w Katowicach. Będąc tam 30 stycznia po południu, po całym dniu obrad, autokary odwiozły nas do filharmonii. Tam zadzwonił mi telefon komórkowy. Odebrałem i usłyszałem po drugiej stronie ówczesnego nuncjusza apostolskiego - abp. Kowalczyka. Chciał ze mną rozmawiać, ale jak wiadomo w filharmonii nie było za bardzo możliwości. Dopiero później miałem oddzwonić, ale arcybiskup mnie uprzedził i zaprosił do Warszawy na rozmowę. Miałem przyjechać prosto z Katowic, więc następnego dnia wczesnym ranem o 6.30 udałem się do nuncjatury. Na miejscu byłem koło godz. 10. W rozmowie abp Kowalczyk od razu oznajmił, że Ojciec Święty utworzył nową diecezję i chce, żebym został jej pierwszym biskupem. Po chwili zastanowienia podpisałem tzw. zgodę kanoniczną i wspólnie pomodliliśmy się - wspomina chwile sprzed 15 lat bp Ignacy.  

- Później przez trzy tygodnie musiałem utrzymać tę decyzję w tajemnicy aż do 24 lutego, kiedy ją oficjalnie ogłoszono. Nikt nie podejrzewał, że byłem w Warszawie, bo przecież wyjeżdżałem do Katowic i też w tym samym czasie wróciłem, więc wszyscy myśleli, że byłem tylko tam. Później jeszcze tylko 19 marca udałem się do Warszawy po dokumenty określające granice nowej diecezji i miałem je przekazać kard. Gulbinowiczowi z archidiecezji wrocławskiej i bp. Tadeuszowi Rybakowi z diecezji legnickiej - dodaje.

Dobrze pamięta także chwilę ogłoszenia decyzji. - Kiedy nadszedł 24 lutego, zgromadziliśmy się w kurii biskupiej we Wrocławiu. Byli tam wszyscy pomocniczy biskupi, kurialiści i ja jako nominat. Po godzinie ogłoszenie powtórzono w auli Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego. Był tam już Wojciech Murdzek, ówczesny prezydent miasta Świdnicy. Zostaliśmy zaproszeni na obiad i rozpoczęły się przygotowania do ingresu - mówi biskup.

Miesiąc później, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, tj. 25 marca, w świdnickiej katedrze odbyły się uroczyste święcenia biskupie i ingres do nowo ustanowionej katedry. - Głównym konsekratorem był kard. Henryk Gulbinowicz, którego o to poprosiłem. Asystowali mu bp Tadeusz Rybak i bp Józefa Pazdura, moi wychowawcy z wrocławskiego seminarium. Homilię natomiast wygłosił abp Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski, który wcześniej osobiście poinformował mnie o decyzji Ojca Świętego. Przyjechał także abp Michalik, nowo wybrany przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Łącznie było 28 biskupów i prawie 400 kapłanów. Było też wielu wiernych świeckich, którzy wypełnili świątynię po brzegi - wymienia bp Ignacy.

Dodaje, że w liturgii święceń biskupich bardzo ciekawe jest to, że po ich udzieleniu to nowy biskup staje na czele zgromadzenia liturgicznego. Chwilę więc po liturgii słowa i udzieleniu mu święceń, kardynał oddał mu swoje miejsce i stanął obok.

„Miłosierdzie i prawda” to słowa, które biskup Ignacy wybrał jako motto swojej posługi. Dlaczego właśnie te słowa stały się tak ważne? - Prawda to hasło, które mi towarzyszyło jako pracownikowi nauki. Zrobiłem wszystkie możliwe stopnie naukowe w poszukiwaniu prawdy. Ale jej znaczenie miało dla mnie poszerzony wymiar, sięgający o źródło objawione, ważne dla teologii. I ta integralna prawda towarzyszyła mi przez całe moje naukowe życie. Drogie słowo od początku dla mnie wiązało się z prawdą, bo miłosierdzie i w ogóle miłość potrafią ubogacić nawet najtrudniejszą, najbardziej bolesną prawdę. Miłosierdzie bez prawdy też traci swój sens, bo wówczas jest pozorne, fałszywe - kończy.

Dla tych, którzy chcą sobie przypomnieć ten ważny moment nagranie: