Szczegółowe wytyczne biskupa świdnickiego w obliczu państwowych ograniczeń

Kościoły otwarte do prywatnej modlitwy

Poza celebracjami kościoły pozostają otwarte jako miejsca na indywidualną modlitwę, z zachowaniem przepisów sanitarnych odnośnie do liczby zgromadzonych w jednym miejscu.

Zaproszenie do łączności duchowej

Gorąco zachęcam wiernych do duchowej łączności z celebracjami transmitowanymi za pośrednictwem środków społecznego przekazu.

Szczególnym wyrazem łączności duchowej z Kościołem jest praktyka Komunii duchowej (nazywanej także Komunią pragnienia), do której zachęcam wszystkich, nie mogących przystąpić do Komunii sakramentalnej. Akt Komunii duchowej wymaga stanu łaski uświęcającej.

Zachęcam także wszystkich, którzy nie mogą uczestniczyć osobiście w liturgii do wzbudzenia ducha wdzięczności za tych, którzy niejako w ich imieniu uczestniczą w sakramentach. Ci zaś, którzy uczestniczą w celebracjach, niech nie zapominają o modlitwie wstawienniczej za tych, którzy pozostają w domach.

Sakrament pokuty i pojednania

Do czasu wydania przeciwnych przepisów, ważnym zadaniem duszpasterzy jest zapewnienie możliwości spowiedzi indywidualnej wiernym pragnącym się wyspowiadać. Nie należy używać konfesjonałów, jeśli nie można w nich zapewnić wymaganych norm bezpieczeństwa sanitarnego (KPK kan. 964 § 3). Można zatem sprawować ten sakrament np. w innym godziwym miejscu.

Poza zorganizowaną we właściwy i bezpieczny sposób spowiedzią indywidualną, drogą uzyskania pojednania z Bogiem i Kościołem, w nadzwyczajnych sytuacjach, jest akt żalu doskonałego, połączonego z mocnym postanowieniem spowiedzi sakramentalnej, gdy to tylko będzie możliwe (KKK 1452, KPK 960-961). Zadaniem duszpasterzy jest wyjaśnienie wiernym tej praktyki.

W niebezpieczeństwie śmierci kapłan zawsze może udzielić ogólnego rozgrzeszenia zgodnie z Księgą "Obrzędy pokuty" (rozdz. III).

Przypominam o unikaniu wszelkich nadużyć związanych z sakramentem pojednania, wymienionych we Wskazaniach Prezydium KEP (m.in. że nie wolno stosować spowiedzi przez środki elektroniczne pod rygorem nieważności sakramentu).

Sakramenty chorych i Wiatyk

Sprawowanie Sakramentu Chorych udziela się zasadniczo osobom będącym w niebezpieczeństwie śmierci, wraz z Komunią umierających, czyli Wiatykiem. Można używać olejów poświęconych w poprzednim roku, zanim uzyska się dostęp do nowych. Należy czekać ze spaleniem starych olejów do czasu otrzymania nowych. Przypominam, że prawo kościelne dopuszcza namaszczenie bez bezpośredniego dotyku, przy użyciu narzędzi, np. bawełnianego patyczka albo jednorazowych rękawiczek ochronnych (zob. Kan. 1000 § 2).

Kapłani mogą indywidualnie rozeznać stosowność udzielania tego sakramentu także innym chorym, na indywidualną prośbę, z zachowaniem wszelkich norm dotyczących bezpieczeństwa rodziny chorego i własnego.

W przypadku chorych objętych kwarantanną oraz przebywających w szpitalach należy przestrzegać wskazań kompetentnych władz.

Normalne comiesięczne odwiedziny chorych z Komunią św. zostają zawieszone.

Komunia św.

Zgodnie ze wskazaniami Prezydium KEP przypominam, że „każdy wierny zawsze ma prawo według swego uznania przyjąć Komunię Świętą do ust” (Instr. „Redemptionis Sacramentum” nr 92). W związku z tym nikomu nie można nakazywać przyjęcia Komunii Świętej na rękę, można tylko do tego zachęcać, o ile faktycznie jest to bezpieczniejsze niż Komunia do ust. Podobnie nie można odmówić wiernemu Komunii na rękę.

Należy zachować zasadę, że najpierw przyjmują Komunię Świętą te osoby, które przyjmują ją na rękę, a potem ci, którzy przyjmują ją do ust. Jeśli część wiernych przyjmuje Komunię Świętą na rękę, a część do ust, jest wskazane, aby obu grupom Komunii udzielali różni szafarze.

Zgodnie z rozeznaniem duszpasterskim na indywidualną prośbę wiernego należy udzielić Komunii św. poza Mszą, zwłaszcza przy okazji spowiedzi indywidualnej.

Zawiesza się wizyty szafarzy nadzwyczajnych z Komunią św. u wiernych.