Bardo. Redemptoryści pożegnali o. Stanisława Mroza

Jeszcze przed rozpoczęciem pogrzebowej Mszy św. 23 grudnia 2023 r. o. Piotr Wiśniewski, proboszcz miejscowej parafii, witając przybyłych żałobników, przypomniał życiorys zmarłego redemptorysty napisany przez niego samego. Blisko 90-letni o. Stanisław Mróz wspominał w nim swój dom rodzinny, drogę powołania i ostatnie lata życia w Bardzie, gdzie odszedł do wieczności 20 grudnia.

Modlitwie za zmarłego przewodniczył biskup senior Ignacy Dec, który podkreślił, że ma ona podwójny charakter: dziękczynny za dar życia i powołania, jak również błagalny o oczyszczenie z grzechów. Homilię wygłosił natomiast prowincjał o. Dariusz Paszyński CSsR.

- Ojciec Stanisław był dla nas drogim, bliskim człowiekiem, współbratem. Lubiliśmy z nim przebywać, być w jego towarzystwie. Był bardzo rozmowny i dzielił się z nami ciekawymi spostrzeżeniami. Był bardzo wierzący, ale i realistycznie stąpający po ziemi. Kochał Boga, naszą ojczyznę, której historią się interesował, ale i zgromadzenie, które go przyjęło i w którym spędził tyle lat - podkreślał.

Mówił też o tajemnicy śmierci jako jednym z trzech przyjść Chrystusa. Oczekiwanie na nie sprawia, że życie staje się jednym wielkim adwentem.

Wśród żałobników byli też przedstawicie rodziny, władz samorządowych, wspólnoty redemptorystów, przyjaciół i znajomych, którzy po zakończeniu Mszy św. odprowadzili ciało o. Stanisława na miejsce spoczynku.

O. Stanisław Mróz urodził się 3 stycznia 1934 roku w Bielowach (gmina Pilzno) jako dziecko Józefa i Katarzyny zd. Ryba. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Pilźnie wstąpił do juwenatu redemptorystów w Toruniu. W 1951 roku został przyjęty do nowicjatu w Braniewie, a po jego zakończeniu, 2 sierpnia 1952 roku, złożył pierwszą profesję zakonną. Śluby wieczyste w Zgromadzeniu Redemptorystów złożył w 1956 roku, a święcenia kapłańskie otrzymał z rąk arcybiskupa Włodzimierza Jasińskiego 24 sierpnia 1958 w Tuchowie. Po ukończeniu studiów w seminarium w Tuchowie, w 1959 roku został skierowany do posługi w Warszawie, gdzie w parafii św. Klemensa był duszpasterzem i katechetą. Następnie odbył roczne tirocinium w Toruniu i w 1964 roku został skierowany do Tuchowa w charakterze wikariusza. Następnie był proboszczem w Głogowie (1968-1972), przełożonym i proboszczem w Skarżysku-Kamiennej (1972-1978). W latach 1978-1980 był ekonomem w Toruniu, a następnie został powołany na urząd proboszcza w Szczecinku (1980-1986). Następnie przez 4 lata był przełożonym w Głogowie i przebywał tam do 1997 roku. Po rocznym pobycie w Skarżysku-Kamiennej został skierowany do pełnienia funkcji ekonoma w Lubaszowej. Od 2002 roku, w którym przeżywał złoty jubileusz ślubów zakonnych, był członkiem wspólnoty redemptorystów w Bardzie. Zmarł 20 grudnia 2023 roku. Był znanym i cenionym duszpasterzem i katechetą. Dał się poznać jako zakonnik bliski ludziom, ich potrzebom i problemom. Był także dobrym organizatorem i sprawnym zarządcą. Miał znaczący udział w budowach i inwestycjach m.in. w Głogowie, Szczecinku oraz Skarżysku-Kamiennej.