Jeszcze przed rozpoczęciem pogrzebowej Mszy św. 23 grudnia 2023 r. o. Piotr Wiśniewski, proboszcz miejscowej parafii, witając przybyłych żałobników, przypomniał życiorys zmarłego redemptorysty napisany przez niego samego. Blisko 90-letni o. Stanisław Mróz wspominał w nim swój dom rodzinny, drogę powołania i ostatnie lata życia w Bardzie, gdzie odszedł do wieczności 20 grudnia.

Modlitwie za zmarłego przewodniczył biskup senior Ignacy Dec, który podkreślił, że ma ona podwójny charakter: dziękczynny za dar życia i powołania, jak również błagalny o oczyszczenie z grzechów. Homilię wygłosił natomiast prowincjał o. Dariusz Paszyński CSsR.

- Ojciec Stanisław był dla nas drogim, bliskim człowiekiem, współbratem. Lubiliśmy z nim przebywać, być w jego towarzystwie. Był bardzo rozmowny i dzielił się z nami ciekawymi spostrzeżeniami. Był bardzo wierzący, ale i realistycznie stąpający po ziemi. Kochał Boga, naszą ojczyznę, której historią się interesował, ale i zgromadzenie, które go przyjęło i w którym spędził tyle lat - podkreślał.

Mówił też o tajemnicy śmierci jako jednym z trzech przyjść Chrystusa. Oczekiwanie na nie sprawia, że życie staje się jednym wielkim adwentem.

Wśród żałobników byli też przedstawicie rodziny, władz samorządowych, wspólnoty redemptorystów, przyjaciół i znajomych, którzy po zakończeniu Mszy św. odprowadzili ciało o. Stanisława na miejsce spoczynku.

O. Stanisław Mróz urodził się 3 stycznia 1934 roku w Bielowach (gmina Pilzno) jako dziecko Józefa i Katarzyny zd. Ryba. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Pilźnie wstąpił do juwenatu redemptorystów w Toruniu. W 1951 roku został przyjęty do nowicjatu w Braniewie, a po jego zakończeniu, 2 sierpnia 1952 roku, złożył pierwszą profesję zakonną. Śluby wieczyste w Zgromadzeniu Redemptorystów złożył w 1956 roku, a święcenia kapłańskie otrzymał z rąk arcybiskupa Włodzimierza Jasińskiego 24 sierpnia 1958 w Tuchowie. Po ukończeniu studiów w seminarium w Tuchowie, w 1959 roku został skierowany do posługi w Warszawie, gdzie w parafii św. Klemensa był duszpasterzem i katechetą. Następnie odbył roczne tirocinium w Toruniu i w 1964 roku został skierowany do Tuchowa w charakterze wikariusza. Następnie był proboszczem w Głogowie (1968-1972), przełożonym i proboszczem w Skarżysku-Kamiennej (1972-1978). W latach 1978-1980 był ekonomem w Toruniu, a następnie został powołany na urząd proboszcza w Szczecinku (1980-1986). Następnie przez 4 lata był przełożonym w Głogowie i przebywał tam do 1997 roku. Po rocznym pobycie w Skarżysku-Kamiennej został skierowany do pełnienia funkcji ekonoma w Lubaszowej. Od 2002 roku, w którym przeżywał złoty jubileusz ślubów zakonnych, był członkiem wspólnoty redemptorystów w Bardzie. Zmarł 20 grudnia 2023 roku. Był znanym i cenionym duszpasterzem i katechetą. Dał się poznać jako zakonnik bliski ludziom, ich potrzebom i problemom. Był także dobrym organizatorem i sprawnym zarządcą. Miał znaczący udział w budowach i inwestycjach m.in. w Głogowie, Szczecinku oraz Skarżysku-Kamiennej.