Księżna Kinga, późniejsza święta, 8 maja 1254 r. była świadkiem złożenia do srebrnego relikwiarza, przez siebie ufundowanego, doczesnych szczątków świętego biskupa, męczennika, Stanisława ze Szczepanowa. Jego kult rósł błyskawicznie, a nieprzerwana rzeka pielgrzymów nawiedzających katedrę na Wawelu kazała uznać świątynię za pierwszą wśród wszystkich innych miejsc kultu. Rozbicie dzielnicowe pogłębiło wiarę w przemożne wstawiennictwo męczennika, zwanego już „Pater Patriae” (Ojciec Ojczyzny). Zrośnięcie się ciała świętego po bestialskim rozczłonkowaniu go przez siepaczy króla pobudzało do nadziei, że także państwo wreszcie się zjednoczy. Jednocześnie rósł kult biskupa – orędownika pokrzywdzonych i prześladowanych.