– Ofiarowanie drugiej osoby jest praktykowane tylko w przypadku dzieci. Rodzice swoje pociechy zwykle oddają Bogu w czasie sakramentu chrztu świętego. Ale jest też znana praktyka ofiarowania dzieci na wzór tej, którą uczynili rodzice Maryi. Bardzo wzruszająco mówił o tym ks. kard. Henryk Gulbinowicz, kiedy wspólnie byliśmy w Wilnie w Ostrej Bramie. Wspominał wówczas, że rodzice w wieku 5 lat przyprowadzili go do Matki Bożej i tam ofiarowali Panu Bogu i Matce Najświętszej. Pamiętał nawet dokładną datę – był to lipiec 1928 r. – wspominał bp Ignacy. Przypominając apokryficzną historię ofiarowania długo oczekiwanej córki przez Joachima i Annę, nawiązał do drugiego, osobistego ofiarowania się Bogu, którego również dokonała Maryja w czasie zwiastowania. – Zobaczmy, że nie wolno nam ofiarować ludzi dorosłych. Nie mamy do tego prawa. Oni sami, jeśli chcą, mogą się Panu Bogu oddać. Takie ofiarowanie może mieć miejsce wówczas, kiedy jesteśmy już samodzielni. Wśród różnych rodzajów ofiarowana chcemy dzisiaj wyróżnić zakonne, które uobecnia się w składanych przez siostry i braci ślubach czasowych, a później wieczystych. To prawdziwy, świadomy i dobrowolny akt oddania się Bogu i Kościołowi na służbę – wyjaśniał, zachęcając do ponawiania ślubów złożonych Panu Bogu. Dokonały tego po homilii także świdnickie prezentki, którym na zakończenie Mszy św. biskup podziękował za pomoc w wychowaniu młodego pokolenia, modlitwę i wierną służbę Kościołowi i miastu.