Bp Ignacy Dec

oprac. ks. Przemysław Pojasek

publikacja 12.04.2011 00:15

Biskup senior. Konsekrowany 25.03.2004 r. w Świdnicy. Tego dnia odbył się także ingres biskupa do katedry.

Bp Ignacy Dec Bp Ignacy Dec
Świdnicka Kuria Biskupia

Ks. Ignacy Dec urodził się 27 lipca 1944 r. w Hucisku koło Leżajska, w dawnym województwie rzeszowskim, obecnie podkarpackim. Rodzice: Wojciech i Aniela z d. Siuzdak prowadzili niewielkie gospodarstwo rolne i wydali na świat ośmioro dzieci (sześć córek i dwóch synów). Do szkoły podstawowej uczęszczał w Hucisku (1951-1956) oraz w Woli Zarczyckiej (1956-1958); do szkoły średniej - Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Leżajsku (1958-1962). Maturę złożył w 1962 roku (więcej: Od narodzin do narodzin powołania).

Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym i na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu (1962-1969). W latach 1963-1965 odbył, jako kleryk, zasadniczą służbę wojskową w Siódmym Kołobrzeskim Pułku Piechoty Zmechanizowanej w Lublinie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1969 r. w Archikatedrze Wrocławskiej z rąk ks. arcybiskupa Bolesława Kominka, metropolity wrocławskiego, późniejszego kardynała (więcej: Ignac zwariował – poszedł do seminarium!)

W roku 1971 uzyskał magisterium oraz licencjat z teologii na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu. Temat pracy magisterskiej i licencjackiej brzmiał: "Duszpasterstwo w Archiprezbiteracie Żorskim w XVII wieku w świetle wizytacji biskupich". Promotorem pracy był bp prof. dr hab. Wincenty Urban, recenzentem ks. dr Józef Swastek, zastępca profesora. (Nie ma co czekać, idziesz na KUL)

Studia specjalistyczne (magistersko-doktoranckie) odbył na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie (1970-1976 - specjalizacja - filozofia teoretyczna). W roku 1973 uzyskał magisterium filozofii chrześcijańskiej na postawie pracy: "Gabriela Marcela teoria miłości", napisanej pod kierunkiem wybitnego polskiego tomisty, współtwórcy Lubelskiej Szkoły Filozoficznej - o. prof. dra hab. Mieczysława Alberta Krąpca. Recenzentem pracy była s. doc. dr hab. Zofia Józefa Zdybicka.

W roku 1976 uzyskał stopień doktora filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL na podstawie rozprawy: "Tomaszowa a Marcelowa teoria człowieka", napisanej także pod kierunkiem o. prof. dra hab. Mieczysława Alberta Krąpca. Recenzentami pracy byli: o. doc. dr hab. Edmund Morawiec (ATK) i s. doc. dr hab. Zofia J. Zdybicka (KUL). Odbył także studia specjalistyczne (magistersko-doktoranckie) na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie (1973-1976) - specjalizacja - teologia fundamentalna.

W roku 1975 uzyskał magisterium z teologii fundamentalnej na Wydziale Teologicznym KUL, na podstawie pracy: "Komunia "ja" - "ty" w ujęciu Gabriela Marcela", napisanej pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Czesława Bartnika. Recenzentem pracy był ks. doc. dr hab. Walerian Słomka. W latach 1979-1980 pogłębiał swoje studia filozoficzne, przebywając na stypendium naukowym na Katolickim Uniwersytecie w Louvain-la-Neuve w Belgii (Instytut Filozofii) oraz na Fakultecie Teologicznym w Paderborn w Niemczech (specjalizacja filozoficzna).

W roku 1991 habilitował się na podstawie dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej: "Transcendencja bytu ludzkiego w ujęciu twórców Szkoły Lubelskiej" na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie. Recenzentami dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej byli: ks. prof. dr hab. Bronisław Dembowski (ATK), ks. prof. dr hab. Ludwik Wciórka (PWT - Poznań) i s. prof. dr hab. Zofia J. Zdybicka (KUL).

W roku 1976 został mianowany adiunktem przy katedrze antropologii filozoficznej na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu. Od tego też roku prowadził zajęcia naukowo-dydaktyczne na Papieskim Fakultecie Teologicznym i w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Był kierownikiem katedry antropologii filozoficznej i etyki oraz dyrektorem Instytutu Filozofii Chrześcijańskiej w Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. 17 grudnia 1991 roku został mianowany docentem, a 25 września 1993 roku - profesorem nadzwyczajnym (według norm obowiązujących w uczelniach papieskich), na podstawie uchwały Rady Wydziału (Senatu) PFT z dnia 18 maja 1993 r.

W wyniku regulacji prawnych, dotyczących wydziałów papieskich, nominacja ta została uznana przez Centralną Komisję do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych dnia 25 stycznia 1999 roku jako tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. W roku 2001 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego w PWT we Wrocławiu. W latach 1982-1995 pełnił funkcje wychowawcze w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu: 1982-1984 - jako prefekt; 1984-1988 - jako wicerektor; 1988-1995 jako rektor tegoż Seminarium. W latach 1984-1987 był członkiem (sekretarzem) VI Przygotowawczej Komisji II Polskiego Synodu Plenarnego. Był także przewodniczącym Komisji Kształcenia Teologicznego Synodu Archidiecezji Wrocławskiej (1985-1991). W latach 1992-2004 był rektorem Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu i członkiem Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola.

Od roku 1993 był członkiem Wrocławskiej Rady Nauki. W latach 1989-1996 był członkiem Komisji Episkopatu do Spraw Seminariów Duchownych, zaś w latach 1995-1996 także członkiem Komisji Episkopatu do Spraw Nauki Katolickiej. W roku 1996, po reorganizacji komisji Episkopatu, został powołany na konsultora Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski. Jest założycielem i redaktorem naczelnym półrocznika: "Wrocławski Przegląd Teologiczny" (Lista "B" KBN) oraz rocznika: "Biuletyn Papieskiego Fakultetu Teologicznego we Wrocławiu". Ponadto powołał do życia dwa czasopisma uczelniane: 1993 - "Vox nostra"- Pismo Alumnów Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego - miesięcznik) i "Nasz Fakultet" - 1996 - Pismo Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu - kwartalnik).

Był członkiem kolegium redakcyjnego rocznika "Colloqium Salutis - Wrocławskie Studia Teologiczne". Jest członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Teologicznego przy Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu. W latach 1992-2004 pełnił obowiązki prezesa tegoż Towarzystwa. Od roku 2001 jest członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Był członkiem Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk (kadencja 2003-2006). Wygłaszał wykłady gościnne na Uniwersytecie Jana Gutenberga w Mainz i na Wydziale Teologicznym w Paderborn w Niemczech (1985, 1990). Brał czynny udział w sympozjach międzynarodowych i krajowych. Reprezentował Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu na konferencjach COCTI (Conference of Catholic Theological Institutions), do której PWT należał: europejskich (Lucerna: 20-23 IV 1995 oraz Malta: 14-18 IV 1998) i światowych (Sherbroocke- Kanada: 01-06 VIII 1996) oraz na spotkaniu Konferencji Rektorów Uniwersytetów Katolickich Europy - Federations des Universites Catholiques Europeennes - FUCE) w Krakowie (16-19 IV 1997) a także na V Światowym Kongresie Filozofii Chrześcijańskiej (KUL - 20-25 VIII 1996).

W latach 1992-2005 był redaktorem serii wydawniczej "Rozprawy naukowe", wydawanej przez Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu (pod jego kierunkiem ukazało się w tej serii 55 pozycji) oraz serii "Sympozja i sesje naukowe" (11 pozycji). Kierunki zainteresowań to: filozofia chrześcijańska (tomizm, egzystencjalizm chrześcijański), antropologia filozoficzna (klasyczna i współczesna), historia filozofii nowożytnej (problem transcendencji człowieka w przyrodzie - teoria poznania, miłości, wolności, kultury). Jest promotorem sześciu doktoratów honoris causa (kard. Henryk Gulbinowicz - 2 II 1995; kard. Joseph Ratzinger - 27 X 2000; prof. dr hab. Jan Kmita - 15 V 2002; kard. Angelo Sodano - 9 X 2002; prof. dr hab. Franciszek Ziejka - 7 X 2003; ks. arcybiskup Marian Gołębiewski - 13 XI 2008). Do 15 grudnia 2010 r. wypromował 19 doktorów (PWT - Wrocław 18; KUL -1) i 213 magistrów (PWT - Wrocław - 206; Uniwersytet Wrocławski - 7). Wystąpił jako recenzent w 5. przewodach habilitacyjnych (KUL, PAT, UKSW, PWT - Wrocław) i 38. doktorskich (KUL, Uniwersytet Wrocławski, UKSW, UWM; PWT - Wrocław). Napisał 5 recenzji do tytułu naukowego profesora (PAT, KUL, UMK; PWT - Wrocław. WTUŚ) i kilka do stanowiska profesora.

Jako rektor PWT we Wrocławiu, prowadził w PWT we Wrocławiu 28 kolokwiów habilitacyjnych, 79 publicznych obron rozpraw doktorskich. Przewodniczył 154 egzaminom licencjackim i 1642 magisterskim. W latach 1992-2004 przewodniczył posiedzeniom Rady Wydziału (Senatu) Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Jako rektor PWT, od roku 1992, brał udział w comiesięcznych posiedzeniach Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola. W latach 2001-2004 był członkiem KRASP (Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich) i brał udział w plenarnych zebraniach tejże Konferencji. W pionie naukowym został odznaczony następującymi medalami: Uniwersytetu Opolskiego (1996), Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu (2000 - medal 50-lecia Akademii Medycznej); Akademii Rolniczej we Wrocławiu (2001 - medal 50-lecia Akademii Rolniczej), Uniwersytetu Wrocławskiego (2003 - medal jubileuszowy 300-lecia Uniwersytetu Wrocławskiego); Akademii Pedagogicznej w Krakowie.

15 listopada 2004 roku otrzymał Nagrodę Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola za integrację środowiska naukowego we Wrocławiu. 28 czerwca 2007 r. otrzymał "Medal Komisji Edukacji Narodowej" za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania (wręczenie medalu odbyło się w Zamku Książ 12 października 2007 r.). Honorowy obywatel miast: Leżajsk (Uchwała - 2 VI 2005; nadanie 24 VI 2005), Polanica Zdrój (Uchwała -30 III 2006; nadanie 21 V 2006), Dzierżoniów (Uchwała - 26 V 2008; nadanie - 31 V 2008), Wałbrzych (Uchwała - 27 III 2009; nadanie 3 V 2009); Świdnica (Uchwała 2009 - nadanie - 2009), Bardo (Uchwała - .; nadanie 05 VII 2010), Kłodzko (Uchwała: 24 VI 2010; nadanie 13 VIII 2010). Odznaczony doroczną nagrodą Starosty Kłodzkiego - "Różą Kłodzką" oraz tytułem "Civis Terrae Glacensis" (Obywatel Ziemi Kłodzkiej) - 29 I 2010 r.; Odznaczony Krzyżem Obrońcy Kresów Wschodnich (6 V 2010).

W pionie kościelnym - od roku 1988 był kapelanem (prałatem) Ojca Świętego; od roku 1992 - kanonikiem gremialnym Wrocławskiej Kapituły Katedralnej oraz od roku 1999 -protonotariuszem apostolskim (infułatem). Był także ojcem duchownym kapłanów Archidiecezji Wrocławskiej, członkiem Rady Kapłańskiej Archidiecezji Wrocławskiej i członkiem Kolegium Konsultorów przy Metropolicie Wrocławskim. Jako kapłan wygłosił 112 serii rekolekcji, w tym kilkanaście do kapłanów. 24 lutego 2004 r. został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II pierwszym biskupem diecezji świdnickiej. Święcenia biskupie przyjął 25 marca 2004 r. w katedrze świdnickiej. Głównym konsekratorem był ks. kard. Henryk Gulbinowicz, arcybiskup metropolita wrocławski; współkonsekratorami byli: ks. bp Tadeusz Rybak, biskup legnicki i ks. bp Józef Pazdur, biskup pomocniczy archidiecezji wrocławskiej. Homilię wygłosił ks. abp Józef Kowalczyk, Nuncjusz Apostolski w Polsce. W tym też dniu jako biskup diecezjalny odbył ingres do katedry świdnickiej (więcej: Z miłosierdziem i prawdą)

W Konferencji Episkopatu Polski, od roku 2006 był członkiem Rady Naukowej KEP oraz członkiem Komisji Duchowieństwa KEP. 31 marca 2020 r. nuncjusz apostolski w Polsce abp Salvatore Pennacchio ogłosił przyjęcie rezygnacji dotychczasowego ordynariusza, bp. Ignacego Deca, w jego miejsce ustanawiając biskupem diecezji świdnickiej bp. Marka Mendyka.