W konkursie „Pragnienia Małej Tereski na miarę wielkiego serca”, zorganizowanym przez Referat Misyjny Świdnickiej Kurii Biskupiej, uczestniczyli uczniowie szkół podstawowych i średnich. Rywalizacja odbywała się w trzech kategoriach. W konkursie literackim I miejsce zdobył Piotr Poręba z Wałbrzycha, w plastycznym w kategorii A wygrały Rozalia Rybak z Pszenna oraz Nikola Czuba z Marcinowic, natomiast w kategorii B zwyciężczyniami były Hanna Pichowicz z Udanina i Klaudia Mikołajczyk z Kostrzy. Konkurs wiedzy wygrał Szymon Szklarek z Goczałkowa. – Chcieliśmy przybliżyć dzieciom św. Tereskę, która jest patronką misji, choć na misjach nigdy nie była – mówi Violetta Leńska, organizatorka konkursu. – Jest ona przykładem, że małe dobre uczynki potrafią pobudzić do działania. To one tworzą nasze życie. Jest dla nas wzorem miłości, którą realizowała na małej drodze – dodaje, ciesząc się z zaangażowania dzieci i młodzieży.

W spotkaniu uczestniczyły siostry ze Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus, które w Ścinawce Dolnej prowadzą Dom Pomocy Społecznej. Zapoznały uczestników z historią zgromadzenia założonego w 1936 r. przez bp. Adolfa Szelążka, ordynariusza diecezji łuckiej na Wołyniu, który był zafascynowany duchowością św. Teresy. Biskup miał pragnienie, aby po jego śmierci znalazły się osoby, które będą kontynuowały małą drogę. – Wypełniamy naszą misję, kierując się duchowością św. Teresy, która streszcza się w małej drodze, czyli dziecięctwa duchowego. Jej fundamentem jest zdanie się na Boga na wzór małego dziecka, które bezgranicznie ufa swoim rodzicom – mówiła s. Natanaela, dodając, że cechy charakterystyczne małej drogi to pokora, zaufanie, miłość do Boga, miłość bliźniego, prostota, wyrzeczenia i ofiary. – Jest to droga dostępna dla każdego. Teresa odkryła ją, czytając dzieła wielkich świętych. Stwierdziła, że jest zbyt słaba i nie ma siły podejmować wielkich umartwień, dlatego zawierzała się Bogu jak małe dziecko i wykonywała wszystko z miłością.

Na koniec świadectwem swojego powołania podzieliła się s. Olena, która pochodzi z Ukrainy i wychowała się w rodzinie niewierzącej. – W wieku 15 lat przeżyłam nawrócenie. Zaczęłam przygotowywać się do I Komunii, chodziłam na katechezę do parafii. Widząc siostry zakonne, czułam zaproszenie do podjęcia drogi tego powołania, ale bez żadnego przymusu. Modliłam się o rozeznanie i to był czas walki wewnętrznej. W pewnym momencie zrozumiałam, że Bóg może powołać mnie taką, jaką jestem – słabą, nieudolną, bez żadnego wychowania religijnego. Jego wybory są zawsze tajemnicą. W październiku tego roku złożyłam pierwszą profesję w zgromadzeniu – opowiadała terezjanka.