Anioł nadziei chrześcijańskiej

O peregrynacji relikwii bł. Hanny Chrzanowskiej mówi ks. Andrzej Walerowski, diecezjalny duszpasterz służby zdrowia.

Błogosławiona była m.in. autorką rachunku sumienia dla pielęgniarek.
Magdalena Dobrzyniak /Foto Gość

Kamil Gąszowski: Skąd wzięła się idea zorganizowania tej peregrynacji?

Ks. Andrzej Walerowski: Z potrzeby głębszego poznania dziedzictwa bł. Hanny Chrzanowskiej. Zrodziła się w 2018 roku po jej beatyfikacji, która otworzyła możliwość szerzenia jej przesłania. Krajowe duszpasterstwo służby zdrowia pod dyrekcją ks. Arkadiusza Zawistowskiego zaproponowało, aby koordynacja wydarzenia odbywała się w poszczególnych diecezjach, by dotrzeć do jak największej liczby wiernych, zwłaszcza związanych z opieką zdrowotną. Nasza diecezja przyjęła relikwie od diecezji legnickiej 6 stycznia i do 18 lutego jest to szczególny czas, kiedy nawiedzają one placówki medyczne, hospicja, domy pomocy społecznej, a także parafie.

Peregrynacja jest wyrazem szacunku dla osoby i pracy bł. Hanny, której przykład dla wielu pracowników służby zdrowia do dzisiaj pozostaje inspiracją i motywacją do codziennej służby.

W jaki sposób bł. Hanna może być wzorem dla pracowników służby zdrowia?

Poprzez swoje życie i pracę stała się symbolem poświęcenia i empatii. Wyznaczyła standardy nowoczesnej opieki nad chorymi, której fundamentami są nie tylko niesienie ulgi w bólu fizycznym, ale także pomoc duchowa. Była pomysłodawczynią pielęgniarstwa parafialnego, ściśle współpracowała z kard. Karolem Wojtyłą, dzięki czemu udało się jej wprowadzić zwyczaj odprawiania Mszy św. w domach chorych. Zachęcała, aby kapłani z posługą duszpasterską chodzili do chorych w ich mieszkaniach. Potrzeba zapewnienia im opieki duchowej jest nadal aktualna.

W czasie beatyfikacji w Krakowie kard. Angelo Amato nazwał ją „Aniołem nadziei chrześcijańskiej”, wskazując, że jej życie i postępowanie są wzorem cnót chrześcijańskich. Realizowała w pełni słowa Jezusa, które i dla nas powinny być wciąż ważne: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Dlatego też przykład bł. Hanny może być umocnieniem dla tych wszystkich, którzy z chorymi pracują. Pokazuje, jak ważne w służbie zdrowia jest połączenie profesjonalizmu z głębokim zaangażowaniem i empatią. Była autorką rachunku sumienia dla pielęgniarek, który podkreśla znaczenie refleksji nad własną pracą i ciągłe dążenie do doskonałości. Swoim życiem pokazała, że opieka nad chorymi to coś więcej niż zawód – to powołanie.

Czy może Ksiądz podzielić się osobistymi doświadczeniami związanymi z pracą z chorymi?

Pracując w szpitalu jako kapelan, doświadczyłem, jak ważne jest połączenie opieki nad ciałem z opieką nad duchem. Wiele razy słyszałem od lekarzy, że „my jesteśmy od ciała, a ksiądz jest od ducha”. To połączenie jest kluczowe. Współpraca między służbą zdrowia a duszpasterstwem pozwala na kompleksowe podejście do pacjenta, co jest w pełni zgodne z nauczaniem bł. Hanny.

Jednym z uczynków miłosierdzia jest nawiedzanie chorych. Jak go realizować?

To jest niezmiernie ważne. Nie chodzi tylko o sakramenty, ale o bycie z drugą osobą, rozmowę, dotyk, zrozumienie jej potrzeb. Samotność jest dla chorych często większym problemem niż sama choroba. Odwiedzanie ich nie powinno się ograniczać do odwiedzin kapłańskich. Każdy, kto pracuje w służbie zdrowia, powinien mieć świadomość, że jego obecność i empatia mogą przynieść chorym wielką ulgę.

Jakie cechy powinien posiadać dobry pracownik służby zdrowia?

Najważniejsze są: otwarte serce, szczera chęć pomocy, czułość i miłość. Kluczowe jest traktowanie pracy jako posługi, a nie tylko jako zawodu. To powinno być powołanie. Ta posługa wymaga czasu, zaangażowania i gotowości na poświęcenie. Dzisiaj, kiedy presja i wymagania są ogromne, takie podejście jest jeszcze bardziej cenne i potrzebne.

Peregrynacja relikwii to czas modlitwy i refleksji nad własnym życiem. To także wyraz uznania dla ciężkiej pracy pielęgniarek, które w służbie zdrowia często są na pierwszej linii frontu. To przypomnienie, że ta codzienna służba jest nieoceniona.