Jak sam przyznaje, tematyką małej architektury sakralnej zajął się z pasji do historii. Za swoje najważniejsze dzieło uważa natomiast pracę, która pochłonęła 15 lat jego życia i była owocem współpracy z czołowymi naukowcami i ośrodkami na uniwersytetach włoskich, niemieckich, austriackich i czeskich.