Zacznijmy od tego, co się zmieniło (Uwaga. Strony w heraldyce podawane są z widoku osoby stojącej za herbem). W dolnym lewym polu herbu, na czerwonym tle przedstawiono skrzyżowaną zieloną palmę ze srebrnym pastorałem. Jest to nawiązanie do atrybutów patrona diecezji świdnickiej – biskupa krakowskiego św. Stanisława ze Szczepanowa. Palma jest metaforą człowieka sprawiedliwego (Ps 91, 13) i jego męczeństwa (Ap 7,9). Pastorał natomiast to liturgiczny znak władzy biskupa. Jego symboliczna wymowa wiąże się głównie z troską pasterską biskupa o powierzonych mu wiernych. Oznacza także: podporę, służbę ludowi i kierowanie nim oraz umacnianie w wierze. Srebro i biel symbolizują czystość, prawdę oraz niewinność.

Wcześniej w tym miejscu znajdowała się litera "M", która zastąpiła na sąsiednim żółtym polu dwie ryby. Ciemno-błękitny monogram litery "M" otoczony białym szeryfem to znak Maryi. Błękit, barwa królewska, podziela symboliczne znaczenie z bielą jako znakiem nieskazitelności wszystkiego, co związane jest z niebem. Stąd niebieska barwa stała się kolorem Matki Bożej, a niebiesko-biały znakiem szczególnego oddania i poświęcenia się Niepokalanej.

W prawym górnym polu na czerwonym tle umieszczono stylizowaną białą gołębicę - symbol Ducha Świętego. Skierowaną w dół głowę gołębicy otacza nimb, a układ korpusu i skrzydeł nadaje figurze wrażenie dynamizmu, symbolizując Jego boskie działanie.

W lewym górnym polu, na żółtym tle, przedstawiono Księgę Życia z wypisanymi na stronach pierwszą (A) i ostatnią (Ω) literą greckiego alfabetu. W ten sposób określa siebie Chrystus, Syn Boży, który jest „Alfą i Omegą, Pierwszym i Ostatnim, Początkiem i Końcem” (Ap 21,6; 22,13). Otwarte Pismo Święte świadczy o tym, że Słowo Boże jest żywe i stanowi niezachwiany autorytet. Księga staje się symbolem prawdziwości Bożego Słowa, jak i obiecanego przez nie życia. Jest to również obrazowe przedstawienie idei wybrania (por. Dn 7,10; Hbr 12,23; Ap 20,12).  Rozłożone Pismo Święte wpisane jest w biały trójkąt. Trójkątna aureola zarezerwowana jest w symbolice chrześcijańskiej dla pierwszej Osoby Boga Ojca, a w tym sensie jawi się również jako emblemat Trójcy Świętej i znak Bożej Opatrzności.

Warto zauważyć, że w obrębie herbowej tarczy wykorzystano motyw Ducha Świętego i monogram litery "M" o podobnej stylizacji jak ten, który znajdujemy w herbach biskupów posługujących w Legnicy: bp. Tadeusza Rybaka (1992-2005) oraz bp. Stefana Regmunta (1995-2007).  

Stylizowana renesansowa tarcza herbowa (cartouche), czteropolowa, zakończona jest czarno-stalową bordiurą. Sam podział tarczy czwórdzielnej w krzyż implikuje jego symboliczną interpretację. Kolorystyka czerwono-żółta nawiązuje w swojej treści zarówno do barw związanych z Dolnym Śląskiem, archidiecezją wrocławską, jak również do emblematów heraldycznych biskupów legnickich, w tym własnego.

Nad tarczą umieszczono stylizowany zielony ringowy kapelusz z dwoma zielonymi sznurami.  Zieleń to nie tylko oznaka godności w hierarchii kościelnej, ale również symbol sprawiedliwych.  Podobnie jak laska (pastorał) - kapelusz to atrybut pasterza.  Związany jest także ze strojem pątników pielgrzymów i przypomina o ziemskiej wędrówce, pielgrzymowaniu do niebiańskiego Jeruzalem. Z wnętrza kapelusza wyprowadzone są przewleczone dwa sznury o zielonej barwie, ułożone w sploty skierowane ku krawędzi ronda kapelusza. Końce sznura ułożone są w trzy rzędy z sześcioma chwostami (łac. fiocci) tej samej barwy, co kapelusz. Zamykają one po obu stronach kompozycję tarczy herbu. Drugie końce sznurów przytwierdzone są do ronda kapelusza pojedynczymi chwostami.

Za tarczą znajduje się pionowo ustawiony wyniesiony procesyjny trójlistny złoty (żółty) krzyż. Kolor ten w heraldyce wyobraża: wiarę, stałość, mądrość, chwałę.  Krzyż wskazuje  również  na  sprawowany  urząd  pasterski.

Pod tarczą na srebrnej wstędze o wywiniętych końcach widnieje naniesiona literami o czerwonej barwie dewiza herbowa z hasłem posługi "IN VERBO TUO DOMINE" (Na Twoje słowo Panie).

Zawołanie "na Twoje słowo zarzucę sieci" (Łk 5,5) jest swoistym programem połączonym z ideami, którym biskup pragnie być wierny. Sens sceny połowu ryb należy rozumieć w kontekście wiary i zaufania Bogu. To On otwiera serca na swoją obecność i działanie w naszym życiu. Słowa: „Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił” (Łk 5,10) oznaczają, że Pan, nie zważając na ludzką słabość, wzywa człowieka, aby stał się narzędziem Bożego królestwa, przekazicielem tej łaski, która staje się jego udziałem.