Prawo do godności przejdź do galerii

Obchody zaczęły się na placu przed Urzędem Miejskim w Świdnicy. Wśród zgromadzonych znalazły się osoby niepełnosprawne, ich rodziny, znajomi, przyjaciele i sympatycy Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. To nie tylko mieszkańcy Świdnicy, ale i całego regionu: Świebodzic, Wałbrzycha, Dzierżoniowa i okolicznych miejscowości. W wydarzeniu tradycyjnie uczestniczył bp Ignacy Dec i prezydent miasta Wojciech Murdzek. Były również władze powiatu i parlamentarzyści. Uczestnicy przeszli barwnym korowodem ulicami Armii Krajowej i Wałbrzyską na plac Grunwaldzki gdzie zorganizowano happening słowno-muzyczny. Tam wystąpiła Żarowska Orkiestra Dęta i zespół folklorystyczny „Olszaniacy”. Z placu podopieczni PSOUU oraz zaproszeni goście z zaprzyjaźnionych placówek przeszli do Klubu „Bolko”, gdzie odbyła się zabawa integracyjna.

Główna ideą Dnia Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną jest przekonanie pełnosprawnych, że osobom niepełnosprawnym intelektualnie należą się takie same prawa.

Jak mówią organizatorzy, wiele w tej kwestii się poprawiło, a jednak ciągle ludzie z niepełnosprawnością intelektualną nie są traktowani z szacunkiem, nie są słuchani. Zazwyczaj wynika to z niedoceniania ich umiejętności i stereotypu postrzegania ich jak „duże dzieci”. Tymczasem ludzie z niepełnosprawnością chcą i mogą być rzecznikami własnych praw. Potrzebują w tym właściwego wsparcia.

Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym od lat to wsparcie im daje. Wypracowało również szereg znakomitych rozwiązań, które sprawdzają się w kolejnych etapach życia.

Małe dzieci potrzebują stymulacji rozwoju i specjalistycznej terapii. Rodzice potrzebują nadziei, wsparcia i wskazówek do postępowania z dzieckiem. Wszystko to otrzymują w ośrodkach  lub Punktach Wczesnej Interwencji. Każde dziecko ma prawo do nauki. Dzieci z wieloma poważnymi niepełnosprawnościami nie powinny leżeć w domu i czekać na nauczyciela. Potrzebują towarzystwa rówieśników, zindywidualizowanego podejścia i nowoczesnych metod edukacyjnych. Wszystko to dostają w ośrodkach rehabilitacyjno- edukacyjno-wychowawczych.
Młode osoby poważnie niepełnosprawne intelektualnie, przebywają w grupie i korzystają z terapii, pod warunkiem otrzymywania wsparcia dostosowanego do ich potrzeb. Młode dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną, które potrzebują dłuższego przygotowania i szkolenia, żeby zdobyć umiejętności przydatne w bardziej samodzielnym życiu i w pracy, zostają uczestnikami Warsztatów Terapii Zajęciowej.
Dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą i chcą pracować jak inni ludzie. Chcą i mogą zarabiać pieniądze i czuć się ludźmi potrzebnymi innym. Pracodawcy cenią ich jako sumiennych pracowników. Zanim rozpoczną pracę, potrzebują specjalistycznej pomocy, innej niż pełnosprawne osoby.
Osoby z niepełnosprawnością intelektualną świetnie sprawdzają się w pracach ogrodniczych i związanych z utrzymaniem zieleni, w przygotowywaniu posiłków i kateringu oraz w wielu innych dziedzinach. Możliwość zatrudnienia, przy zapewnieniu odpowiednich warunków oraz ze specjalistycznym wsparciem otrzymują w zakładach aktywności zawodowej, które wykonują usługi z zakresu m.in. poligrafii, krawiectwa, stolarstwa, prac porządkowych, obsługi hoteli.
Starsze osoby z niepełnosprawnością intelektualną, które po śmierci rodziców zostają bez opieki, mogą zamieszkać w tzw. warunkach chronionych. W domach grupowych. Młodsi, zanim zostaną sami, mogą ćwiczyć umiejętności samodzielnego życia w mieszkaniach treningowych. Jest spora szansa, że pierwsze z takich mieszkań jeszcze w tym roku powstanie w Świdnicy.