– Znam pielgrzymkę do Kalwarii Pacławskiej, jednak tam idzie nas o wiele mniej niż tutaj – mówi Walery Strogusz, czternastolatek z Łanowic w województwie lwowskim, jeden z prawie pół setki młodych Polonusów wypoczywających w Zagórzu Śląskim. – Pierwszy raz byłem na Jasnej Górze, tam się naprawdę czuje historię Polski, od tej najstarszej, królewskiej, przez zaborową i ciemnego kresu okupacji i komunizmu aż po wolność i tragedię smoleńską. Polska w pigułce.

– Pomysł pokazania kolonistom pielgrzymki przyszedł wraz z uświadomieniem sobie, że pielgrzymka to dzieło wyraźnie pokazujące istotę wiary. – mówi Sabina Dorozik, sekretarz Caritas Diecezji Świdnickiej. – Dzieci przeszły 23 km pierwszego dnia ze Świdnicy do Pieszyc, a potem 7 km z Kawodrzy na Jasną Górę.

Przyjazd dzieci do Zagórza Śląskiego był współfinansowany z dotacji Ministerstwa Spraw Zagranicznych w ramach projektu "Nie ma dzieci, są ludzie – wpływ kultury polskiej i języka polskiego na kształtowanie postaw u dzieci polonijnych". – Projekt zakładał m.in. pomoc w pokonywaniu u dzieci własnych barier, pobudzanie do wrażliwości i pogłębianie zdolności zawiązywania relacji interpersonalnych – pielgrzymka okazała się doskonałym polem do realizacji takich postaw – dodaje Sabina Dorozik.

10 sierpnia dzieci podsumowywały pobyt w Polsce. Kolonia w grupie, gdzie mali Polacy mieszkali, bawili się, wypoczywali i modlili się z małymi Polonusami to sprawdzona formuła caritasowskiego wypoczynku. Korzyści są wielorakie a przyjaźnie i poszerzenie horyzontów u uczestników takiej kolonii bardzo dobrze było widać w ostatnich chwilach wspólnie przeżytego czasu: łzy rozstania, wymiana adresów mailowych, uściski, pożegnania i obietnica: spotkamy się tutaj za rok. Dzieci 11 sierpnia rozpoczęły drogę powrotną do domów.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych w ramach konkursu na realizację zadania „Współpraca z Polonią i Polakami za granicą w 2013 r.” dofinansowało wakacyjny pobyt 1867 (1059 z Białorusi i 808 z Ukrainy) dzieci w 17 ośrodkach diecezjalnych Caritas. – Głównym celem pobytu dzieci było umożliwienie doskonalenia języka polskiego i poznania polskiej kultury – wyjaśnia Sabina Dorozik. –  Dlatego podczas wycieczek przybliżaliśmy dzieciom pomniki i wydarzenia związane z historią i dziedzictwem narodowym a pątniczy wysiłek otworzył ich na entuzjazm wiary dodał sił do wierności Bogu w Jego Kościele – dodaje z przekonaniem.