To nie demolka - to remont przejdź do galerii

Mieszkańcy Drogomiłowic od dwóch lat z przejęciem patrzą w kierunku swej świątyni, której smukła wieża góruje nad niewielką wioską. O niebezpieczeństwie katastrofy budowlanej dowiedział się ks. Sławomir Calik, którego następca, ks. Andrzej Ćwik rozpoczął ratowanie świątyni.

- To była dramatyczna sytuacja, bo pierwotnie koszt remontu dachu i sufitu miał wynieść 370 tys. zł, dzisiaj kosztuje nas także bardzo dużo, bo 220 tys. Skąd różnica? Zrezygnowaliśmy z krycia kościoła gontem. Była blacha ocynkowana (ze zezłomowania jej dostaliśmy 940 zł), będzie dachówka - wyjaśnia proboszcz.

Tymczasem trwa rozbiórka dachu. Najlepiej byłoby to zrobić tak jak zazwyczaj: kawałek po kawałku.

W Drogomiłowicach musi być inaczej. - Ponieważ nikt z nas nie zaryzykowałby chodzenia po takiej podłodze strychowej. W każdej chwili spróchniałe belki i deski mogłyby się pod nami załamać - mówią robotnicy.

Więźba dachowa z sufitem zostały opuszczone na posadzkę kościoła. Ją samą zabezpieczono w oryginalny sposób: układając na całej jej powierzchni słomowe bele. - Czeka nas wylanie wieńca pod nową więźbę, potem jej zbudowanie i na końcu położenie dachówki - wylicza proboszcz.

Remont kościoła jest możliwy dzięki pieniądzom z dotacji na ratowanie zabytków z Urzędu Marszałkowskiego (50 tys. zł) i Lokalnej Grupy Działania „Szlakiem granitu” (170 tys. zł).

- Cenię sobie dobra współpracę z miejscowymi samorządowcami z panią wójt na czele oraz lokalnymi przedsiębiorcami - dodaje ks. Ćwik. - Podziwiam także parafian, ponieważ brakujące pieniądze pochodzą z ich kieszeni. Są jednak zdeterminowani, gdyż ten kościół kochają. Teraz gdy patrzą na gołe mury, gdy wygląda to tak jakby kościół popadł w ruinę, są bardzo zdruzgotani. Tutaj przecież przyjmowali sakramenty, tutaj żegnali swoich rodziców, tutaj spotykają żywego Boga - mówi.

Zakończenie remontu zaplanowano na koniec listopada.

Kościół św. Józefa Oblubieńca to gotycka budowla z końca XIV w., rozbudowany na barokowy w XVIII w., poszerzono wówczas nawę. Wewnątrz barokowy ołtarz z końca XVII w. i renesansowy obraz "Ukrzyżowanie" z ok. 1600 r. Na murach barokowe epitafia. Wokół mur z XVIII w.