Redaktor wydania

Przekonali się, zupełnie jak w roku ubiegłym, że potrzeba jedności działań, bogactwa charyzmatów, różnorodności pomysłów, by Ewangelię głosić skutecznie, by docierać z nią do tych, którzy ustają albo zupełnie zeszli z jej drogi. Byłem wśród nich. Na końcu błogosławiliśmy ludzi, którzy otrzymali od Pana szczególne posłanie: głoszenia Słowa Prawdy, leczenia zranień duchowych i emocjonalnych i poszukiwania tych, którzy się pogubili. W sumie kilkadziesiąt osób. To bardzo namacalny owoc kilkunastu godzin oddanych modlitwie, nauce i radości dzielenia się wiarą. To także dowód, że Bóg kocha „tu i teraz” i dobrze wie, czego potrzebujemy, dlatego to nam daje. Forum to także czas nadziei, tej, której wydaje się brakować na co dzień, gdy przytłacza ciężar laicyzacji, gdy ranią grzechy zgorszenia, gdy bulwersują rutyna, bylejakość i oziębłość. Dobry, błogosławiony czas, który nie musi być wydarzeniem roku, bo przecież podobny klimat towarzyszy Mszom jedności: tym w Kłodzku i tym w Wałbrzychu. A może przyszedł czas, by odprawiać je także w innych miastach diecezji. O! – to byłby kolejny, namacalny owoc tchnienia Ducha Świętego z 25 kwietnia.