Oto, co chcieli 9 sierpnia usłyszeć o sobie ze szczytu Jasnej Góry. Przygotowane charakterystyki grup odczytał podczas wejścia XII Pieszej Pielgrzymki Świdnickiej ks. Romuald Brudnowski, twórca i główny przewodnik pielgrzymki.


Jedynaczka. Młodość niesie 


Na Jasną Górę w grupie 1 pielgrzymowało pod wodzą ks. Krzysztofa Krzaka 120 pątników z ziemi świdnickiej. 
Podczas prezentacji grupy na szczycie jasnogórskim można było usłyszeć: „Jesteśmy zgraną, rozśpiewaną, rozmodloną i bardzo radosną grupą. Po raz pierwszy na Jasną Górę pielgrzymowało z nami około 30 osób, a ponad dwie trzecie grupy to ludzie młodzi. W czasie pielgrzymki uczyliśmy się przemieniać miłość w czyn przez wzajemną służbę i okazywaną sobie życzliwość. Rozważaliśmy treść objawień fatimskich, zawierzając siebie, nasze intencje oraz intencje pielgrzymów duchowych Niepokalanemu Sercu Maryi”.


Dwójeczka. Trójmiasto ze św. Ritą


Grupa 2 to pielgrzymi ziemi dzierżoniowskiej. Po raz pierwszy przewodniczył im ks. Kamil Pawlik, a było ich wszystkich 90 osób. 
Podczas prezentacji mówili o sobie: „Od początku istnienia pielgrzymki świdnickiej ziemia dzierżoniowska zmierza do swej Matki i królowej pod znakiem dwójeczki. Grupa jest rozśpiewana, rozmodlona i zdyscyplinowana. W tym roku patronowała jej św. Rita, patronka spraw trudnych, dlatego w naszych dłoniach trzymamy róże. Pod jej opieką przemierzaliśmy drogę w skwarze, w słońcu, niosąc nasze intencje, intencje Kościoła i tych, którzy prosili nas o modlitwę. Wyróżniamy się tym, że dbamy nie tylko o siebie, ale i o inne grupy. To od nas są czterej kwatermistrzowie, którzy dbają o pielgrzymów beznamiotowych”.


Trójeczka. Konsekrowani nadali ton


Jeśli grupa 3, to wiadomo: franciszkanie. Po raz trzeci przewodnikiem grupy był o. Augustyn Feliszek OFM. Grupa liczyła sobie 123 pielgrzymów. 
Ksiądz Romuald Brudnowski prezentując wobec bp. Ignacego Deca pątników ziemi kłodzkiej, charakteryzował: „Pochodzimy z ziemi, która kiedyś nazywano Krainą Pana Boga. Wśród nas byli mieszkańcy opolszczyzny oraz pielgrzymkowe siostry: Annja z Niemiec, Asia z USA i Klaudia z Anglii. Słowa, które charakteryzują grupę, to: radość, serdeczność, siła życia fizycznego, a nade wszystko siła ducha. Napełnialiśmy się nawzajem miłością Pana Boga, tworząc rodzinę dzieci Bożych. Ojciec Augustyn i sześciu pozostałych kapłanów byli motorem napędzającym atmosferę w naszej grupie. Ich postawa, świadectwo życia i siła woli – to nam imponowało. Wiele znaczyli dla nas nasi klerycy: wytrwali, konsekwentni i pełni radości życia. W Roku Życia Konsekrowanego szczególne miejsce w naszej grupie zajmowały siostry zakonne. Przed tronem Królowej Polski oddajemy dzisiaj nie tylko nasze osobiste sprawy, ale także intencje ponad 370 pielgrzymów duchowych, którzy towarzyszyli nam w duchowej drodze”.


Czwóreczka. 
Patronem ich papież


Pomysłodawcą papieskiego patronatu był ks. Damian Fleszer, „kulowski” doktorant i przewodnik grupy ziemi ząbkowickiej. Do Maryi przyprowadził w tym roku 85 pielgrzymów. 
Pielgrzymi czwóreczki napisali o sobie: „Dzisiejszy świat coraz bardziej słucha gwiazd telewizyjnych niż głosu Boga, dlatego w grupie 4 (ziemi ząbkowickiej, ziębickiej i kamienieckiej) przez 9 dni wędrówki próbowaliśmy usłyszeć, czego oczekuje od nas Bóg. Wzorowaliśmy się w tym na naszym patronie, św. Janie Pawle II, który prowadził nas do Maryi. Dlatego podczas pielgrzymki przypomnieliśmy nie tylko Fatimę, ale też inne miejsca objawień Maryjnych: Lourdes, Guadalupe, La Salette, Paryż i Gietrzwałd. Każdy pielgrzym w naszej grupie niósł na szyi drewnianą stópkę, symbol kroczenia z Janem Pawłem II
ku Maryi. Natomiast dzisiaj na Jasną Górę wnosimy różaniec, gdyż właśnie tę modlitwę chcemy odmawiać każdego dnia naszego życia”. 


Piąteczka. 
Wreszcie rozśpiewani


Z nazwy jest to grupa ziemi strzegomskiej, ale faktycznie swoje miejsce znaleźli tu naprawdę wszyscy, którzy z jakichś przyczyn nie zmieścili się gdzie indziej. A wszystkimi dowodził ks. Krzysztof Papierz. Grupa liczyła sobie 96 członków. 
Sami o sobie mają takie zdanie: „W tym roku zostaliśmy bardzo odmłodzeni, przybyło bowiem wielu młodych, którzy swoją radością spowodowali, że najstarsi pielgrzymi czuli się młodo duchem. Pomimo tego, że jesteśmy z wielu miejscowości i różnych stron diecezji, tworzymy wspólnotę pełną optymizmu i chęci do wędrówki. Nie przeszkadzały nam żar z nieba, pęcherze na stopach i ból kolana księdza przewodnika, który mimo to nie podjechał ani jednego odcinka. Od tego roku miejsce portretu św. Ojca Pio, naszego patrona, zajął sztandar, do którego niesienia ustawiały się kolejki. Nigdy nie mieliśmy problemu ze znalezieniem chętnych do niesienia tub. Po wielu latach przerwy znowu staliśmy się rozśpiewaną grupą, wróciła gitara i schola, która w chwilach największego zmęczenia dodawała nam siły i otuchy do dalszego pielgrzymowania. Zgodnie z tradycją w Łomnicy przewodnik zorganizował ognisko, przy którym każdy pielgrzym mógł upiec sobie kiełbaskę, a było jej aż 110 kg. Piąteczka to grupa rozmodlona i wrażliwa na potrzeby innych. Codziennie do modlitwy różańcowej wpływało około 140 kartek z prośbami i dziękczynieniem”.


Szósteczka. 
Pallotyńska i błagalna


Pallotyni są bardzo zasłużeni dla świdnickiej pielgrzymki. Podkreślał to ks. Romuald Brudnowski, kiedy 9 sierpnia na Jasnej Górze prezentował grupę szóstą, z ziemi wałbrzyskiej. Jej przewodnikiem jest zawsze pallotyn, od kilku lat ks. Piotr Kopera. Do Częstochowy doprowadził 120 pątników. 
Podsumowując swoje rekolekcje w drodze, pątnicy napisali: „Wychodzimy o dzień wcześniej niż inni, aby razem ze wszystkimi grupami wyruszyć z katedry świdnickiej. Naszej grupie patronują MB Bolesna, patronka Wałbrzycha, oraz św. Wincenty Pallotti, patron stowarzyszenia, do którego należał każdy dotychczasowy przewodnik grupy. Idziemy do tronu naszej Matki, żeby błagać o miłosierdzie Boże dla mieszkańców ziemi wałbrzyskiej”.•