Od chwili, gdy św. Jan Paweł II, podczas swojej pielgrzymki do Polski w 1983 r. nałożył na skronie Jezusa i Maryi korony papieskie, MB Śnieżna stała się także orędowniczką turystów i sportowców. Papież nadał jej także oficjalny tytuł: "Przyczyna naszej radości". 

Działo się to 21 czerwca 1983 roku - 33 lata temu. Od tego czasu niewielki kościół, który znajduje się tuż pod szczytem Góry Iglicznej na wysokości ok. 800 metrów n.p.m. ostatnimi laty odwiedza rocznie około 25 tys. pielgrzymów i turystów.

Świątynia urzeka swoim wystrojem i zachęca do wiązania się z nim ludzi wiary. Choć ośrodek rektoralny, jakim według prawa jest Góra Igliczna, nie ma stałych mieszkańców, to jednak w minionym pięcioleciu zostały tu ochrzczone 24 osoby, a sakramentalne małżeństwo zawarło 37 par narzeczonych.

Historia sanktuarium jest związana z innym, sławnym miejscem kultu maryjnego - Mariazell. Stamtąd bowiem, w 1750 r. mieszkaniec Wilkanowa przyniósł figurkę Maryi z Dzieciątkiem (39 cm).

Pierwotnie figura wisiała na buku, po wichurze wybudowano pierwszą kaplicę i już rok później komisja biskupia uznała pierwszy cud, jaki miał się wydarzyć za przyczyną Maryi wzywanej w tym miejscu. Cudem tym było przywrócenie wzroku mieszkance Siennej. 

Ponieważ sława i cuda ściągały na Igliczną tłumy, w 1781 rozpoczęto budowę obecnego kościoła. Wezwanie jakie otrzymał: Maria Śnieżna nawiązuje w sposób oczywisty do rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore, ale ma też kontekst lokalny. Śnieg w górach leży dłużej niż gdzie indziej, a Igliczna należy geograficznie do pasma Masywu Śnieżnika.

Duszpasterzami w sanktuarium po wojnie byli: do 1956 - księża diecezjalni, potem przez 20 lat - chrystusowcy; następnie 10 lat - redemptoryści i za ich czasów dokonano koronacji figury. Od 1987 r. świątynią ponownie opiekują się księża diecezjalni. Obecny kustosz, ks. Andrzej Adamiak, pełni swój urząd od 1989 r. 

Do sanktuarium prowadzą szlaki: czerwony, żółty, zielony, papieski, bł. Gerharda i św. Jakuba.