Na życie wieczne jako cel ziemskiej wędrówki wskazał w swoich rozważaniach biskup Adam w czasie rozważań homiletycznych. Zauważył jednoczenie, że z celem zawsze wiążę się nadzieja, a w przypadku celu ostatecznego możemy liczyć na trzy nadzieje. Pierwszą z nich wskazał w łasce zbawienia, której obrazem jest świętowanie, tryumf Baranka, zgodność znajdujących się w niebie chórów. Drugą nadzieję zapatruje we krwi Baranka, w której znajdujący się w niebie opłukali swe szaty. Tak krew w niewypowiedziany sposób oczyszcza i uświęca. Trzecią nadzieją jest zdaniem biskupa spotkanie, widzenie Boga, bycie takim, jakim Bóg jest. Pokładanie nadziei w Bogu wymaga jednak działania, zakotwiczenia nadziei w samym Bogu.

Po uroczystej Mszy św. odprawionej w cmentarnej kaplicy wszyscy zebrani udali się w procesji różańcowej główną aleją cmentarza, modląc się za wszystkich zmarłych, a szczególnie za spoczywających na tym właśnie cmentarzu.