Uroczystościom pogrzebowym w piątek 2 marca w kościele parafialnym pw. Podwyższenia Krzyża Świętego przewodniczył bp Ignacy Dec.

– Wśród różnych wydarzeń, których na co dzień jesteśmy świadkami, od czasu do czasu ocieramy się o śmierć naszych bliskich: członków naszej rodziny, sąsiadów, znajomych, dawnych czy obecnych kolegów czy koleżanek z pracy. Przychodząc do kościoła, również natrafiamy na klepsydry zmarłych osób. Zauważamy, że coraz częściej widnieją na nich imiona i nazwiska osób stosunkowo młodych. Dziś także przeżywamy pogrzeb kapłana stosunkowo młodego wiekiem i stażem kapłańskim – mówił w homilii biskup, witając wśród przybyłych Janinę Ziembicką, mamę zmarłego księdza. Do jej osoby odniósł się również ks. Dariusz Sakaluk, dziekan dekanatu Ząbkowice Śląskie-Południe, na którego terenie pracował były proboszcz. – Składamy kondolencje przede wszystkim na ręce mamy ks. Waldemara. Razem z nią byliśmy w tym trudnym czasie jego choroby. Ona sama towarzyszyła mu każdego dnia swoją obecnością i modlitwą. To było ogromne wsparcie dla ks. Waldemara w jego cierpieniu – przypomniał. Zabierający głos na zakończenie Mszy św. księża zwracali uwagę na gorliwość zmarłego. – Jednym z rysów jego życia było umiłowanie liturgii. Napisał pracę z liturgiki i podjął studia na Uniwersytecie w Opolu, chcąc opracować kult Matki Bożej w Kotlinie Kłodzkiej. Niestety obowiązki duszpasterskie ograniczały te możliwości – wspominał ks. Stanisław Araszczak. Byli proboszczowie, u których pracował jako wikariusz i koledzy kursowi podkreślali natomiast radość i optymizm, które biły z tego młodego kapłana. – Kiedy byliśmy w zeszłym tygodniu z Robertem i Krzysztofem pełni wiary, że będziesz jeszcze walczył, na końcu naszego spotkania, gdy cię błogosławiłem, zapytałem co dalej. I wtedy zrobiłeś swoją najniewinniejszą minę, wzniosłeś oczy do góry i powiedziałeś: stanę przed Nim i powiem, by robił ze mną co chce. Tak było w poniedziałek w zeszłym tygodniu. Wyraziłeś w ten sposób całkowitą ufność w Boże miłosierdzie. Stajemy tu dziś trochę zadziwieni. Taka mała trumna. Jak ona może pomieścić twoją radość, cięty język, który czasem denerwował a czasem otrzeźwiał, żebyśmy nie byli zadufani w sobie – zwierzał się kolega kursowy. Nie brakło też wspomnień parafian ze Srebrnej Góry. – Przypominamy sobie, jak niespełna trzy lata temu ks. Waldemar przybył do naszej wspólnoty parafialnej. Od tego czasu korzystaliśmy z daru łaski jego kapłaństwa. W naszej pamięci pozostanie on jako kapłan, który jak umiał, jak potrafił, godził swoje obowiązki duszpasterskie z tymi, które wynikały z funkcji proboszcza. Przez te 2,5 roku postarał się, by kościół parafialny nie został bez śladów jego dłoni. To dzięki jego decyzji i zaangażowaniu nasz kościół ma dziś nowe oświetlenie, połączone z ogrzewaniem, które w tych dniach mrozu szczególnie doceniamy. Rozpoczął również prace przy organach. Ale w naszych wspomnieniach pozostanie on przede wszystkim jako kapłan, który za swoje najważniejsze zadanie uznał jednoczenie parafian wokół ołtarza – mówiła parafianka.

Ks. Waldemar Ziembicki (23 lipca 1972–26 lutego 2018)

Urodził się w Wałbrzychu w rodzinie robotniczej,  jako drugi z dwóch synów Stefana Ziembickiego  i Janiny zd. Ptak. W Wałbrzychu uczęszczał do szkoły podstawowej i liceum. Po zdaniu egzaminu maturalnego zgłosił się do Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Po rocznym pobycie na annus propedeuticus w Henrykowie kontynuował studia w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Legnickiej. Święcenia diakonatu otrzymał 10 maja 1997 r. w katedrze legnickiej z rąk bp. Tadeusza Rybaka. Tam też 30 maja 1998 r. przyjął święcenia prezbiteratu. Jako wikariusz pracował: w parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Lubinie (1998–2002), w parafii pw. św. Józefa Robotnika w Zgorzelcu (2002–2003), w latach 2003–2004 przebywał na urlopie, następnie pracował w parafii pw. św. Józefa Oblubieńca w Starych Bogaczowicach – od stycznia do czerwca 2004 r., a potem w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Kłodzku (2004–2009). Funkcje proboszcza pełnił w parafiach: pw. Wniebowzięcia NMP w Różance, w dekanacie Międzylesie, w latach 2009–2015, pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Srebrnej Górze od roku 2015 do chwili obecnej.