Kościół wypełnili po brzegi żałobnicy. Przyszli pożegnać nauczycielkę Elżbietę Biernacką, która uczyła ich, jak mądrze żyć.
Zaczęło się od młodszej siostry. To ona, jak wspominano w czasie uroczystości pogrzebowych, od małego była wpatrzona w Elżbietę jak w obrazek. Podziwiała ją i naśladowała. – Była dla mnie jak rozłożyste drzewo, pod którym mogłam się schronić, odpocząć w jego cieniu, nabrać sił i dystansu. Mogłam czerpać z jej dobroci garściami. Przy niej czułam się bezpiecznie, a w dodatku zawsze była wesołym towarzyszem ziemskiej podróży i wiernym przyjacielem. To była najlepsza siostra świata – wspomina Małgorzata.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.