Tego samego dnia, 800 lat później, bp Ignacy Dec przewodniczył Mszy św. rozpoczynającej obchody okrągłej rocznicy istnienia kościoła filialnego parafii pw. św. Michała Archanioła w Wirach.

W liczącej około 300 osób wspólnocie przywitał biskupa ks. Adam Woźniak, proboszcz, i mieszkańcy Gogołowa. Oni również przygotowali modlitwę wiernych, a w darze ofiarnym przynieśli kielich, patenę i sztandar, które bp Ignacy poświęcił do użytku w świątyni.

- Chciałbym wyrazić radość, że ta uroczystość najstarszej świątyni w okolicy jest świętem nie tylko naszej parafii, ale i całej społeczności powiatu świdnickiego. Cieszę się, że w taki sposób możemy zauważyć królowanie Chrystusa na tych ziemiach od ośmiu wieków. Życzę, by wszyscy, którzy są z nami w tym domu Bożym, doświadczali szczególnej opieki Matki Bożej, która niegdyś uratowała tę świątynię - przypominał ks. Adam.

Zaprosił też bezpośrednio po uroczystej Mszy św. na plac przy świetlicy w Gogołowie, gdzie organizatorzy podjęli mieszkańców i zaproszonych gości poczęstunkiem. Muzycznym akcentem był występ zespołu QUATRO, Ludowo-Estradowego Mokrzeszów, a dla dzieci były dmuchane zjeżdżalnie i malowanie twarzy.

Uchodzący za jeden z najstarszych na Dolnym Śląsku obiekt sakralny początkowo był budowlą jednonawową, na planie prostokąta, krytą stropem z prostym prezbiterium zamkniętym drewnianą skrzynią więźby o trapezoidalnym kształcie. Przebudowany został na przełomie XVII i XVIII wieku. Od początku cieszył się dużą renomą, o czym świadczyć może ofiarowanie w 1247 r. przez księcia Bolesława II na jego oświetlenie dochodów ze swej karczmy. Kiedy w I poł. XVI w. większość mieszkańców przeszła na luteranizm, kościół również trafił w ręce protestantów. W 1654 r. wrócił do Kościoła katolickiego. Prawo patronackie nad nim aż do roku 1810 przyjął zakon augustianów; później przeszło ono w ręce Prusaków.

Od 1945 r. parafią w Wirach kierowali proboszczowie: ks. Władysław Pelc (1946-1984), ks. Stanisław Pluta (1984-2002), ks. Andrzej Pajdak - administrator parafii (2002-2003), ks. Tadeusz Chlipała (2003-2005), ks. Adam Woźniak (2005-).

Wewnątrz kościoła znajdują się dwa ołtarze: barokowy główny i renesansowy boczny. W ołtarzu głównym w zwieńczeniu znajduje się tondo przedstawiające Trójcę Świętą: Boga Ojca trzymającego kulę i Chrystusa, który trzyma krzyż, siedzących na stylizowanych chmurach, a nad nimi unosi się gołębica. W centrum nastawy utworzonej z bogatej wici akantu, malowanej na biało i miejscami złoconej, znajduje się obraz przedstawiający scenę spotkania biskupa (św. Marcin, św. Ambroży lub św. Stanisław Szczepanowski) z żebrakiem. Święty w stroju biskupa w lewej ręce trzyma pastorał, prawą wyciąga w stronę klęczącego żebraka. Przy bocznym ołtarzu w dolnej kondygnacji znajduje się obraz przedstawiający św. Jana Nepomucena, w górnej natomiast umieszczony jest medalion z przedstawieniem św. Marcina na koniu.

Niezwykłość tego miejsca tworzy 12 płyt nagrobkowych, uważanych za drzwi do życia wiecznego. Można na nich prześledzić zmieniające się trendy mody, modernizację uzbrojenia czy herby panów gogołowskich, stanowiące lekcję historii tej ziemi.

Najcenniejszym zabytkiem gogołowskiej świątyni jest wykonana z drzewa lipowego rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z ok. 1460-1470 r. autorstwa nieznanego artysty.

To dzięki niej, zdaniem proboszcza i wiernych, pięć lat temu (7 maja) kościół został cudownie ocalony od pożaru.