Klerycy czuwali całą noc przejdź do galerii

Zwrócił na niego uwagę w homilii wygłoszonej 30 września ks. Tomasz Zięba, prefekt świdnickiego WSD. - „Wigilia” pochodzi z łacińskiego słowa vigilare, które najprościej tłumaczy się jako „czuwać”. Według Encyklopedii Katolickiej „wigilia” to nocne czuwanie, praktykowane w pierwotnym Kościele, inspirowane nocną modlitwą Jezusa Chrystusa oraz biblijnym nawoływaniem do gotowości na przyjście dnia Jahwe; nawiązywało do synagogalnej liturgii, podczas której śpiewano Psalmy, czytano teksty biblijne oraz odmawiano modlitwy. Nocne czuwania poprzedzały święta lub przyjęcie sakramentów, a następnie w noc poprzedzającą niedzielę - mówił.

Potem poszerzył znaczenie czuwania, które jest charakterystyczną postawą Adwentu. - Z jednej strony czuwać, to trwać na modlitwie. Modlić się czy to wspólnotowo czy indywidualnie. Czuwać, to znaczy nie zaniedbywać modlitwy. Można na ten czas czuwania podjąć dodatkową modlitwę, ale równie dobrze można postanowić sobie niezaniedbywanie tych praktyk modlitewnych, które już mam. Czuwać, to także oczekiwać. Oczekiwać na przyjście Pana w podwójnym rozumieniu: drugie przyjście na końcu czasów oraz pierwsze poprzez zrodzenie z Maryi. Oczekiwać, to znaczy też właściwie się przygotować. Nie oczekujemy na specjalnego gościa bez przygotowania. Bez posprzątania, bez ugotowania czegoś smacznego. Przygotowujemy się zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie, aby faktycznie uradować się z przybycia tego, na kogo czekamy - kontynuował ks. Zięba, dodając, że czuwać, to także być gotowym do służby Bogu czy bliźniemu, jak również pilnować siebie i innych, stać na straży wiary i moralności.

Wspólnej modlitwie Kościoła przewodniczył ks. Tadeusz Chlipała, rektor świdnickiego seminarium, który również poświęcił wieniec adwentowy w kaplicy WSD i zapalił na nim pierwszą świecę. Po odmówieniu Godziny Czytań połączonej z pieśniami klerycy i ich moderatorzy przez całą noc adorowali Najświętszy Sakrament.