KEP. Biskupi świdniccy już bez przewodniczenia specjalnym komisjom

W czwartek 27 sierpnia biskupi w ramach 386. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski w Częstochowie przeprowadzili wybory do gremiów Episkopatu i instytucji kościelnych.

"W związku z zakończeniem drugiej kadencji bp. Marka Mendyka, na przewodniczącego Komisji Wychowania Katolickiego biskupi wybrali bp. Wojciecha Osiala, biskupa pomocniczego diecezji łowickiej. Po zakończeniu drugiej kadencji bp. Ignacego Deca jako przewodniczącego Rady ds. Apostolstwa Świeckich funkcję tę będzie pełnił bp Adrian Galbas SAC, biskup pomocniczy diecezji ełckiej" - informuje rzecznik KEP. Obaj biskupi pełnili swoje funkcje od 2013 r.

Bp Marek Mendyk ponadto od 2013 do 2020 roku był również członkiem Rady Stałej jako reprezentant biskupów pomocniczych. Po objęciu przez niego diecezji świdnickiej jego miejsce zajął bp. Damian Bryl, biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej.

Przypominamy także, że jeszcze przed zakończeniem kadencji przewodniczącego Komisji Wychowania Katolickiego ordynariusz diecezji świdnickiej wystosował komunikat, w którym zachęca rodziców do troski o przekazanie wiary swoim dzieciom:

Słowo Komisji Wychowania Katolickiego KEP do rodziców z okazji nowego roku szkolnego 2020/2021 oraz 30. rocznicy powrotu nauczania religii do polskiej szkoły

 „Rodzice chrześcijańscy są pierwszymi i niezastąpionymi katechetami swoich dzieci”
(Jan Paweł II, Christifideles Laici, nr 32)

Drodzy Rodzice,

W setną rocznicę urodzin Papieża-Polaka trzeba koniecznie przypomnieć powyższe słowa – zwłaszcza, iż w tym roku obchodzimy jeszcze inną ważną rocznicę. 30 lat temu religia powróciła do polskich szkół. Niektórzy z Was uczestniczyli w tych lekcjach, pierwszych po wieloletniej przerwie. Dla rozpoczynających edukację szkolną 1 września 1990 roku religia w szkole stała się czymś naturalnym. Starsi uczniowie z kolei porównywali ją z doświadczeniami katechezy parafialnej, na którą przychodzili wcześniej do tzw. salek katechetycznych. Warto w tym miejscu podkreślić wartość obu form katechetycznej posługi Słowa, mając świadomość tego, co je różniło i nadal różni.

Spotkania katechetyczne „w salkach” zwykle były prowadzone we wspólnocie wiary. Towarzyszył im klimat dobrych wzajemnych relacji. Dodatkowo bliskość kościoła parafialnego sprawiała, iż w ramach tych spotkań możliwe było chrześcijańskie wychowanie i wtajemniczenie. Niewątpliwie jednak pod względem dydaktycznym i organizacyjnym spotkania te były zróżnicowane – zależnie od możliwości danej parafii. Z perspektywy czasu i zmian, jakie zaszły w społeczeństwie – także pod względem stosunku do wiary – warto zastanowić się, jak wyglądałyby te spotkania dzisiaj? Czy wciąż cieszyłyby się tak dużą popularnością? Należy przy tym podkreślić, iż decyzje podjęte w roku 1990 w żadnej mierze nie miały wiązać się z osłabieniem katechetycznej roli parafii. W dokumentach katechetycznych wielokrotnie podkreślana jest potrzeba zarówno szkolnych lekcji religii, jak i katechezy parafialnej. Relacja zachodząca pomiędzy nimi jest relacją komplementarności i zróżnicowania.

Wraz z powrotem religii do szkół, rodzice otrzymali wsparcie dla swej misji pierwszych katechetów i otrzymują je do dziś. Lekcje religii służą pogłębianiu wiedzy religijnej, wspomagają kształtowanie postaw inspirowanych Ewangelią, w pewnym stopniu również przygotowują do sakramentów świętych, co w pełni dokonuje się poprzez katechezę parafialną. Trudno nie dostrzec, iż przywrócenie religii polskiej szkole otwierało możliwość udziału w tych zajęciach szerszemu gronu odbiorców. Nade wszystko lekcje religii są organizowane dla osób utożsamiających się z daną wspólnotą wierzących, jednak uczestniczyć w nich mogą zarówno uczniowie niewierzący, jak i poszukujący. Sposób organizacji tych zajęć czyni z nich zróżnicowaną ofertę dla każdego. Uczniowie wierzący zdobywają podczas lekcji niezbędne wiadomości, by ich wiara oświecona rozumem była silnie ugruntowana, a „duch ludzki unosił się ku kontemplacji prawdy” (Jan Paweł II, Fides et ratio). Wobec uczniów niewierzących lekcje będą mieć charakter ewangelizacyjny, a także pomogą odnaleźć i zrozumieć aspekty religijne w historii i kulturze. Z kolei uczniom poszukującym lekcje religii umożliwiają zadawanie pytań i odnajdywanie odpowiedzi na nie, nierzadko w korelacji z innymi przedmiotami, co sprzyja budowaniu zintegrowanego obrazu świata.

Ostatnie 30 lat było dla Kościoła zbieraniem wielu doświadczeń związanych z funkcjonowaniem lekcji religii w polskiej szkole. Wiele zmieniło się przez te lata – znacząco udoskonalono proces formacji katechetów, ujednolicając go ze standardem kształcenia nauczycieli; modyfikowano programy i podręczniki do nauki religii, dostosowując je do odbiorców i szanując szkolny system edukacji. Udoskonalano proces dydaktyczny, również pod względem komunikacji katechetów z rodzicami – tak, by ich wspólna troska przynosiła jak najlepsze efekty. Z perspektywy trzydziestolecia pragniemy podziękować za tę współpracę – wszak rozpoczyna się ona na Waszą prośbę, po wyrażeniu zgody na udział dziecka w lekcjach religii. Dostrzegając wiele dobra, jakie niosą z sobą te lekcje – dla szkół, dla parafii, ale i dla Waszych rodzin, z pokorą przyjmujemy wszelkie sygnały nieprawidłowości lub wyrazy niepokoju kierowane za pośrednictwem diecezjalnych wydziałów czy referatów katechetycznych i kuratoriów oświaty.

U progu swego pontyfikatu Jan Paweł II przekonywał, że „obok rodziny i w łączności z nią szkoła stwarza katechezie możliwości nie do pogardzenia” (Catechesi Tradendae, 69). Takimi „możliwościami nie do pogardzenia” są właśnie lekcje religii. Wyrażamy Wam serdeczną wdzięczność za życzliwe wsparcie okazywane przez ostatnich trzydzieści lat. Jednocześnie zachęcamy i usilnie prosimy o dalszą współpracę, jakże niezbędną dla owocności naszych działań.

W imieniu Komisji Wychowania Katolickiego KEP

+ Marek Mendyk
przewodniczący
Warszawa-Świdnica, 24 sierpnia 2020 r.