Pisał o tym w liście kondolencyjnym abp Adrian Galbas, żegnając swojego starszego współbrata ks. Stanisława Matuszewskiego.
Ks. Stanisław Matuszewski SAC (1927-2022) urodził się 18 października 1927 r. w Kurzejgórze Nowej w pow. Kościan, w rodzinie rolników Ludwika i Franciszki z d. Buksalewicz. Sakrament chrztu przyjął 30 października tego roku w parafii Kościan (archidiecezja poznańska). Rodzina Matuszewskich liczyła sześcioro dzieci. Stanisław ukończył pięć klas w miejscowej szkole powszechnej. Podczas okupacji niemieckiej został wraz z rodziną wysiedlony z gospodarstwa i pracował jako pasterz u niemieckiego gospodarza. Po wojnie uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Kościanie, które ukończył w czerwcu 1948 r.
Pod wpływem lektur pism katolickich, a zwłaszcza ,,Kalendarza Królowej Apostołów" i książki ks. Alojzego Majewskiego SAC „Podróż misyjna do Afryki", zrodziło się w nim powołanie do kapłaństwa. W swoim życiorysie pisał o tym w 1948 r.: „Od wczesnej młodości czułem powołanie do stanu duchownego. Ostatnia decyzja poświęcenia się stanowi duchownemu zapadła podczas minionej wojny. Pragnąłbym poświęcić się pracy duszpasterskiej jako misjonarz wśród narodów pogańskich". Realizując swoje pragnienia w sierpniu 1948 r. wstąpił w Ołtarzewie do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (księża pallotyni). W Ołtarzewie odbył też nowicjat, a w latach 1949-1954 studia filozofii i teologii. Na ręce ks. prowincjała Stanisława Czapli złożył w Wadowicach na Kopcu pierwszą konsekrację 15 sierpnia 1950 i wieczną w Ołtarzewie - 18 czerwca 1953 r. Święcenia kapłańskie przyjął w Ołtarzewie 13 czerwca 1954 r. z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego, biskupa pomocniczego warszawskiego i sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski.
Po ukończeniu roku pastoralnego został przydzielony do pracy duszpasterskiej w Częstochowie, gdzie pracował do 1972 r., z roczną przerwą, kiedy w latach 1964-1965 przebywał w Wadowicach. Kolejne dwa lata, 1972-74, udzielał się w pracy duszpasterskiej w Wałbrzychu, a następnie został skierowany do Otwocka, gdzie dalej realizował swoje kapłaństwo w pracy duszpasterskiej. Był tam promotorem powołań i wicerektorem domu. Ostatnią jego placówką były Ząbkowice Śląskie, gdzie od 1983 r. działał w duszpasterstwie współpracowników.
We wspólnocie ząbkowskiej obchodził złoty, a po dziesięciu latach diamentowy jubileusz kapłaństwa. Wieczorem 15 czerwca 2022 r. ks. Stanisław trafił do szpitala w Kłodzku. Tam też na oddziale neurologii zakończył swoją ziemską pielgrzymkę 23 czerwca 2022 r. po godz.18. Odszedł w 95. roku życia, przeżywszy 72 lata konsekracji w Stowarzyszeniu i 68 lat w kapłaństwie.