Główna część obrzędu polegająca na namaszczeniu i okadzeniu ołtarza odbyła się po homilii. Wcześniej jednak biskup podkreślał, że to wyjątkowe wydarzenie dla całej wspólnoty.

- W jego znaczenie pięknie wprowadza nas bardzo stary, ale niezwykle wymowny przekład Psalmu 26: „Wzrok Twój na przestrzał wszak duszę przewierca, dojrzysz, czy ogniem szczerej wiary płonę, czy się nie bratam z łotry i fałszerze, czym godzien łaski, w co i w kogo wierzę, czym umiłował Twój Dom, czy Cię darzę oddaniem czystym, czy mój śpiew dziękczynny godzien dolecieć przed Twoje ołtarze, czym Cię upewnił, żem w duchu niewinny” - cytował przekład B. Drozdowskiego.

Przypominał, że Stary Testament wielokrotnie wspomina o wznoszeniu ołtarzy przez patriarchów, ale tylko czterokrotnie opisuje samo poświęcenie: najpierw przez Mojżesza, a potem przez Salomona, Ezechiela i Machabeusza. W Nowym Testamencie natomiast stół ofiarny przybiera inną formę.

- Materialnym ołtarzem Nowego Przymierza staje się najpierw krzyż Zbawiciela. Chrystus „nakazał nam sprawować na wieki pamiątkę ofiary, którą sam złożył na ołtarzu krzyża". Odtąd krzyż będzie nam przypominał nieustannie o aspekcie ofiarniczym każdej Eucharystii - wyjaśniał biskup, przedstawiając funkcje współczesnego ołtarza. Wśród nich zwrócił uwagę, że jest on miejscem ścisłego zjednoczenia z Bogiem i źródłem jedności Kościoła.

Na koniec Mszy św. wręczył ks. Arkadiuszowi dokument poświadczający poświęcenie ołtarza i wraz z nim dziękował wiernym za przygotowanie tej uroczystości.