Rodzina i wspólnota

Kamil Gąszowski: Jakie znaczenie ma dla Was formacja oazowa w małżeństwie i rodzinie?

Magdalena i Michał Łabaniecowie: Formacja oazowa to dla nas przede wszystkim źródło jedności małżeńskiej i rodzinnej oraz poczucia wspólnoty. Dzięki niej zbliżyliśmy się do Pana Boga, a przez to także do siebie nawzajem. Modlitwa małżeńska, dialog małżeński – to wszystko bardzo nas umacnia i ułatwia przenoszenie tej bliskości z Chrystusem na nasze dzieci. Widzimy, jak one budują osobistą relację z Bogiem.

Ważne jest też dla nas to, że staliśmy się prawdziwą wspólnotą jako rodzina – wspólna modlitwa i dzielenie życia umacniają nasze więzi. Dodatkowo w świecie nastawionym na indywidualizm cenimy wsparcie grupy Domowego Kościoła, która jest miejscem dzielenia się wiarą i codziennością z ludźmi bliskimi nie tylko duchowo.

Jakie momenty były dla Was najważniejsze na drodze formacji w Domowym Kościele?

Była dwa takie momenty, oba związane ze spotkaniami. Najpierw rekolekcje pierwszego stopnia po pilotażu utwierdziły nas, że Domowy Kościół to nasze miejsce. Doświadczyliśmy tam bliskości Pana Boga oraz wspólnoty. Drugim przełomowym czasem były rekolekcje trzeciego stopnia, które uświadomiły nam, jak ważna jest służba w Kościele. Wróciliśmy z nich z ogromnym pragnieniem posługiwania i otwartością pójścia tam, gdzie Bóg nas pośle. To wtedy zaczęliśmy świadomie podejmować różne posługi – jako para animatorska, pilotażu kręgów, udziału w diakonii.

Czy to udział w tych rekolekcjach skłonił Was do przyjęcia posługi odpowiedzialnych za oazę rodzin w diecezji?

Do tej posługi zaprosiła nas para diecezjalna, widząc nasze zaangażowanie i umiłowanie rekolekcji, które są dla nas źródłem życia duchowego, nawrócenia i siły do codziennego życia. Staramy się dzielić tym doświadczeniem, by zachęcać innych do wyjazdów. Chcemy pokazywać, że spotkania rekolekcyjne nie są celem samym w sobie, ale narzędziem, przez które Pan przemienia serca. Ogromną radość daje nam obserwowanie, jak On działa w sercach uczestników już podczas spotkań. To zaszczyt móc towarzyszyć ludziom w tym czasie.