Świdnicki
Najnowsze Wydania
-
GN 11/2025 Dokument:(9174818,Dobroczyńca Józef)
-
GN 10/2025 Dokument:(9166020,Nadzieja w Miłosierdziu )
-
GN 09/2025 Dokument:(9158736,Jest poważnie )
-
Historia Kościoła 2(8)/2025 Dokument:(9154032,Jan Paweł II mówił, że judaizm nie jest dla chrześcijan rzeczywistością zewnętrzną. Czy dziś rozumiemy to lepiej?)
-
GN 08/2025 Dokument:(9150783,Sztuka w zranionym świecie)
Wyszukano wyników: 45
Radość Ewangelii (11.12.2017)
Łk 5,17-26: Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę rzekł: Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy. Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga? Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź? Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów — rzekł do sparaliżowanego: Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu! I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga. Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj.
