Homilia wygłoszona na stadionie w Wałbrzychu w czasie Mszy św. w ramach przygotowania do kanonizacji sługi Bożego Jana Pawła II.

Wałbrzych, 2 kwietnia 2014 r.

Kanonizacja Jana Pawła II wezwaniem do naszej świętości

Wstęp

Ekscelencjo, drogi księże biskupie Adamie, bracia kapłani, diakoni, osoby życia konsekrowanego, czcigodny Ojcze  z Radia Maryja i Telewizji Trwam wraz z całą obsługą techniczną.

Szanowni parlamentarzyści, Panie prezydencie, samorządowcy: burmistrzowie, wójtowie.

Drodzy dyrektorzy szkół, przedstawiciele służb mundurowych, górnicy.

Drodzy mieszkańcy Wałbrzycha i okolic.

Drodzy słuchacze Radia Maryja i widzowie Telewizji Trwam obecni przy radioodbiornikach i telewizorach w kraju i za granicą.

To już po raz dziesiąty katolicki Wałbrzych staje do apelu modlitewnego w rocznicę odejścia do wieczności największego rodaka, wielkiego papieża naszych czasów, bł. Jana Pawła II. Ten wałbrzyski stadion na czas Eucharystii staje się naszą wielką świątynią, gdzie się uobecni zbawcza ofiara Jezusa Chrystusa. Na horyzoncie, od strony zachodniej, widnieje Góra Chełmiec, a na niej ogromny krzyż, z którego Chrystus spogląda na to miasto. Z tego miejsca, spod krzyża na Chełmcu, pozdrawiam zebranych na tym stadionie, pozdrawiam wszystkich wałbrzyszan, diecezję świdnicką i całą ojczyznę oraz wszystkich modlących się z nami przy radioodbiornikach i telewizorach w kraju i za granicą.  

Moi drodzy, jesteśmy na drodze wielkopostnej, prowadzącej nas ku świętom wielkanocnym. Poprzez pełnienie uczynków pokutnych: modlitwy, postu i jałmużny, poprzez rozważanie Bożego słowa w wielkopostnych homiliach i rekolekcjach świętych przygotowujemy się na godne przyjęcie darów zmartwychwstałego Chrystusa. Wielu z nas przyjęło już miłosierdzie Boże w Sakramencie Pokuty. Modlimy się, by inni też to uczynili. Nie zapominamy także o naszym godnym przygotowaniu się na wielki dzień kanonizacji naszego wielkiego papieża Jana Pawła II.

Proponuję, abyśmy w dzisiejszym rozważaniu, w roku kanonizacji wielkiego syna Kościoła i  narodu, jeszcze raz spojrzeli na ziemską drogę życia Jana Pawła II, na której to drodze, przy pomocy łaski Bożej, rzeźbił w sobie rysy świętości syn polskiej ziemi, 264. następca św. Piotra Apostoła. Papież od początku wiedział, że świętość jest dla wszystkich, że świętość to jest normalność, że jest ona głównym powołaniem każdego człowieka.

Podzielmy sobie drogę życia Jana Pawła II na trzy odcinki: dzieciństwo i młodość (lata 1920-1946); lata posługi kapłańskiej, biskupiej i kardynalskiej (1946-1978) oraz lata posługi papieskiej (1978-2005); mamy zatem życiowy tryptyk: 26 lat, pięć miesięcy i kilkanaście  dni; 32 lata bez kilkunastu dni i znowu 26 lat, 5 miesięcy i kilkanaście dni. Ze względów czasowych spójrzmy tylko na wybrane migawki z życia naszego wielkiego papieża, które nam odsłonią jego drogę do świętości.