Z przesłania do wychowawców

W wywiadzie udzielonym Andrzejowi Frossardowi bł. Jan Paweł II powiedział: „Ojciec był tak wymagający w stosunku do samego siebie, że nie potrzebował być wymagający względem swego syna: wystarczał sam jego przykład, by nauczyć dyscypliny i poczucia obowiązku”. A w książce „Przekroczyć próg nadziei” papież napisał: „Pamiętam, że Ojciec dał mi kiedyś książeczkę do nabożeństwa, w której była Modlitwa do Ducha Świętego. Powiedział mi, abym tę modlitwę codziennie odmawiał. Tak też staram się czynić”.

Kochani rodzice, patrząc na ojca, który nam wychował papieża, proszę was, nie narzekajcie, że wasze dzieci, wnukowie nie słuchają. Wymagajcie najpierw więcej od siebie, zdobywajcie się na dobry przykład, pokażcie, że się modlicie, że niedzielna Eucharystia jest centrum waszego życia, że Pan Bóg jest dla was najważniejszy, że Kościół jest dla was prawdziwym domem.

Z przesłania do parlamentarzystów i rządzących

11 czerwca 1999 r. Jan Paweł II powiedział w polskim parlamencie: „Służba narodowi musi być zawsze ukierunkowana na dobro wspólne, które zabezpiecza dobro każdego obywatela… Jest oczywiste, że troska o dobro wspólne winna być realizowana przez wszystkich obywateli i winna przejawiać się we wszystkich sektorach życia społecznego. W szczególny jednak sposób ta troska o dobro wspólne jest wymagana w dziedzinie polityki… Wykonywanie władzy, czy to we wspólnocie, czy to w instytucjach reprezentujących państwo, powinno być ofiarną służbą człowiekowi i społeczeństwu, nie zaś szukaniem własnych czy grupowych korzyści z pominięciem dobra wspólnego całego narodu... Historia uczy, że demokracja bez wartości łatwo przemienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm”.

Drodzy bracia i siostry, wiemy, że wszelką dobrą reformę należy rozpoczynać od siebie. Jest to nasze ważne i pierwszorzędne zadanie, ale nie wolno nam milczeć, gdy wybrane przez nas władze parlamentarne, rządowe czy samorządowe, łamią podstawowe zasady życia społecznego, także zasady zdrowej demokracji, takie jak: zasadę personalizmu, zasadę dobra wspólnego, zasadę pomocniczości czy zasadę solidarności. Jeśli nie mamy o tym gdzie mówić, to zawsze pozostaje nam możliwość modlitwy, której nikt nie jest w stanie nam zabronić. Pamiętajmy, że świat zmieniają nie tyle wielcy politycy, wielcy tego świata, ale nasza pokorna, wytrwała modlitwa. Modlitwa, pokuta - post, uczynki miłosierdzia naprawdę zmieniają świat. Jest nam w Polsce obecnie potrzeby zryw modlitewny. Jest potrzeba, abyśmy przystąpili do Krucjaty Różańcowej w intencji naszej ojczyzny, która w Polsce została podjęta kilka lat temu, a która powinna nabierać duchowej mocy. Nasza ojczyzna, nasi sąsiedzi, Europa i świat potrzebują naszej modlitwy.  

Z przesłania do pracowników mediów

Ojciec święty Jan Paweł II nie bał się dziennikarzy. Był papieżem bardzo medialnym, ale nie omieszkał pracownikom mediów przypominać, że ich powołaniem jest głosić prawdę i promować wartości takie, jak miłość, dobro, piękno, pokój, sprawiedliwość, uczciwość. Prosił o prawdziwe przedstawianie bieżących wydarzeń, prosił o unikanie manipulacji, półprawd i nagłaśniania mitów.

Myślę, że w tym kontekście warto przytoczyć słowa ojca świętego Franciszka z 23 marca br. skierowane do przedstawicieli mediów. Papież mówił: „Dla mnie największe grzechy mediów to te, które idą drogą kłamstwa i są trzy: dezinformacja, pomówienie i zniesławienie. Te dwa ostatnie są ciężkie, ale nie aż tak niebezpieczne, jak pierwszy. Otóż pomówienie jest grzechem śmiertelnym, ale można je wyjaśnić i rozpoznać, że chodzi o pomówienie. Zniesławienie jest grzechem śmiertelnym, ale można dojść do tego, że się powie: to niesprawiedliwość, bo wprawdzie zniesławiona osoba jakiejś winy się dopuściła, ale potem tego żałowała, zmieniła życie. Ale dezinformacja to mówienie tylko niektórych rzeczy, tych, które są mi wygodniejsze, a zatajenie reszty. W ten sposób ten, kto ogląda telewizję czy słucha radia, nie może wydać właściwego osądu, bo nie ma do tego elementów i nie otrzymuje ich. Od tych trzech grzechów, proszę was, trzymajcie się z daleka od dezinformacji, pomawiania i zniesławiania”.

Z przesłania do chorych i cierpiących

11 września 1983 r. bł. Jan Paweł II powiedział w Wiedniu do chorych: „Człowiek cierpiący 'dopełnia braki udręk Chrystusa'”…W każdym przypadku choroba i cierpienia są ciężką próbą. Ale świat bez ludzi chorych - choć zabrzmi to może paradoksalnie - byłby światem uboższym, uboższym o przeżycie ludzkiego współczucia, uboższym o doświadczenie nieegoistycznej, niekiedy wręcz heroicznej miłości”.

Drodzy bracia i siostry, bądźmy wrażliwi na chorych i cierpiących wśród nas. Tak jak papież uczył, oni nam stwarzają szansę, abyśmy byli dobrymi, wrażliwymi.

Zakończenie

W końcowych słowach powróćmy do tego, co najważniejsze, co nam dziś ogłosił w swoim słowie Bóg, a co nam przypominał tak wytrwale bł. Jan Paweł II. Przez proroka Izajasza Bóg zostawił nam niezwykłe słowa, w których nas zapewnia o swojej miłości: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!”. Drodzy bracia i siostry, nawet gdybyśmy zapomnieli inne prawdy zawarte w słowie Bożym, a tego jednego nie zapomnieli i zawsze wierzyli w miłość Boga do nas, to mamy wygrane: i doczesność, i wieczność. 

I słowa samego Jezusa: „Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny, na zmartwychwstanie potępienia” (J 5,28-29).

To są słowa na dziś i na naszą przyszłość. Zawierzmy, ufajmy i kochajmy tak, jak to czynił bł. Jan Paweł II. Amen.